gazetelerin kuponla tencere tava verdiği, sana margarin reklamlarının insanın içini baydığı yıllarda, yabancı şarkıların müzikleri üzerine yazdıkları alaycı sözlerle, hicivleriyle olay olan grup. 1990 yılında, ilk albümleri olan bol vitamin ile çıkmışlardı piyasaya ve 1.5 milyondan fazla satmışlardı.
ne yazık ki grubun kurucularından biri olan Gökhan Semiz, grup kurulduktan 8 sene sonra bir trafik kazasında hayatını kaybetti. tabi ki grup yoluna yeni kadroyla devam etti, ama her zaman olduğu gibi o ilk albümün insanlarda bıraktığı etki diğerlerinden çok daha büyük oldu.
milletin "absürd müzik yapıyo la bunlar" değerlendirmesiden öte bir değerlendirme yapamadığı zeki insanlardan oluşan,yetişemediğim bir döneme imzasını atıp, damgasını vurmuş olan harika müzik grubu. müzik olmasa bile şiirleri başka lezzetler vermektedir.
90'lar popun ortalığı kasıp kavurduğu, her klip başına 6 kıvrak, yarı çıplak zencinin düştüğü, bu 6 zencinin mütamadiyen saçma sapan ve uyumsuz danslar yaptıkları mükemmel yıllardı. sokak oyunları kavramı yerini koruyor, akşam ezanından önce eve gelmemiz telkinleniyor. bu her zaman unuttuğumuz için bütün mahalleler çocuğunun ismini avazı çıktığı kadar bağıran annelerin sesleriyle inliyordu. ben bilmiyordum. daha çok futbol ve diğer süpersonik oyunlarla meşguldüm. müzik zevkim kral tv'den ibaretti. ayna'yı daha doğrusu gurbette yorgun düşmüş ceylan'ı bilirdik. makerana candı. o zamnlar mp3'üm olaydı. bu ikisi olacaktı muhtemelen. türkiye bu iki şarkı hariç neredeyse bütünüyle 90'lar popa tutunmuştu. tarkan kıl, yonca evcimik abone oluyordu. şimdi herkesin toz kondurmadığı candan erçetin bile vitamine ithaf edilen absürd müzik olgusunu gerçekleştiriyordu. burada yazsam sözlüğün enuzun entarisi olacak olan bu liste uzatılır. çünkü büyük bir boşluk doğmuştu. 70'li ve 80'li yılları esir alan orhan,müslüm, ferdi,ibo babalar yerini daha hareketli olan popa bırakmıştı. riçhard albert'in türkiye versiyonu hakan peker yeni çıkıyor, doğuş bir türlü olmuyor, hande yener, sinan özen, pınar aylin, serdar ortaç (sünnet çocuğu kiyafetli klip), kenan doğulu, burak kut, mirkelam (mirkelam koş) ve daha bir sürü popçu tam olarak saçma müzik yapıyor, dalga geçmeye ortam hazırlıyordu. ben ve arkadaş çevrem o zamnlar fıdıl olduğumuz için bu şarkıların hayranı olmuştuk. ama şimdi dalga geçiyoruz değil mi bu şarkılarla ve kliplerle? işte bizim şimdi geçtiğimiz bu dalgaları grup vitamin yıllar öncesinden geçmişti. belki de ondan çok sevilmişti. çağınıçağında eleştirmişti. kendileri de yaptılar bazen pop ve saçma şarkı ama. uf-er kurulduktan sonraki süreçte -yani gökhan semiz'in ipleri eline iyice aldığı dönemlerde- bu durum oldukça azaldı ve şarkılar fatoş'tan acaba bu ne baba be'ye döndü. her şey eleştirildi. televizyon programları, yabancı şarkılar, klipler, özgün müzik, siyasi ortam, magandalık...
her şarkıları bu kadar 90'lar pop'a gönderme içeriyorken onları da bu gruba dahil etmek insafsızlıktır. anlamamaktır. ayrıca sadece ismail'e indirgemek de ayrı bir aymazlıktır.
kısacası grup vitamin çok sağlam bir dönem eleştirisidir ve türk müzik tarihi'nde yeri doldurulamayacak bir boşluktur.
geçen bir gazetede röportajlarını okudum. aslında yeni bir albüm yapmak istemişler ama ülkenin ikliminin mizaha uygun olmadığını düşünüp vazgeçmişler. burdan bile ne kadar mutsuz bir millete dönüştüğümüzü anlayabilirsiniz. 90 ların bile gerisindeyiz. gülemiyoruz.
pisikoloji düzenleyici bir gruptur. zira 90 larda (ben başta olma üzere) çevremdeki bir çok insan kişisel/ergenlik/ailevi sorunları ile boğuşurken arabesk şarkılar dinleyip bunalımdan bunalıma sürüklenmek yerine, grup vitamin'in eğlenceli ve en önemlisi ince esprili şarkıları ile kafa dağıtıp sürekli bunalımda olma ve hayatın kendine ne kadar da acımasız davrandığı isyanında olma durumundan kurtulmuşlardır.
Teşekkür edilesi minnet duyulası bir gruptur.
