bir kış gününün en tatlı anında yaşadığımı anladım. bir resim karesi berraklığında düşlerimle, boyalı hayatımın kesiştiği o muhteşem yerdeydim. elimde eski zamanlarıma dair bir simit ve ısınmamı sağlayacak kuşburnu çayım vardı. griye dönmüş bulutlarda hayallerimi kurarken, yalnızlığın en güzel tarafını anladım yine o gün.
KEndimi sadece doğannın bana bahşettiği o güzel melodisine bırakıp, her şeye o anlık dur dedim!
etrafımda belli belirsiz ağaçların ahengini hissedip, üzerime düşen umut taneciklerini artık hissediyordum.
suskunluğun ne olduğunu da çok iyi biliyorum oysa hayallerime işliyorum onu, hani şu rengi gri olanlara.. dudaklarıma umutla karışık bir tebessümü yerleştiriyorum usulca. muhal dediklerim çıkıyor karşıma sonra.. susuyorum ve tutuyorum sımsıkı bir daha bırakmamak üzere, umutlarımı ve tükenmesin istediğim gri hayallerimi...
