geçen gün önünden geçerken yine baktım da; yapılmasın! ağustos depreminden sonra bütün yakın semtlerin, çimenleri üzerinde yastık-battaniye gecelediği parka mümkünse fazladan tek taş konulmasın hatta. inancı olana iki kilometre koymaz (belediye bunun için dolmuş ücreti fonu ayırsın) büyükşehir belediyesi de inançsız zındıkların yoğunlukla ikamet ettiği bu semti kendi kaderine terketsin.
denizi doldursun veya, ortaköydeki gibi martılar ve kedilerin tanrıya yakardığı bir kıyı cami yapsın. kimin derdinin ne olduğu ayan-beyan ortadayken, o semtte yaşayanlar böyle bir eksiklik hissetmezken uyduruk gündemler yaratılmasın. bu ülkede, hatta bu şehirde ibadetini kalabalıkla yapmak isteyenler en az sıkıntıyla karşılaşan insanlar, kimse kimseyi kandırmasın.
açık havada çimlerin üzerinde yüzünü adalara dönüp namaz kılmanın keyfini çıkarsın en isteyenler, ve lütfen bununla iktifa etsinler.
istanbulun ortasında en yakın camiye 2 kilometre yol yürümenizin gerektiği bir semt oan göztepe de belediyenin göztepe parkına bir cami yapma isteğine karşılık işi sidik yarışına dönüştüren zihniyete serzeniş cümlesidir.
