teoremleriyle ve saçlarıyla korkulu rüyam. matematikten nefret etmemi sağlayan insan. sayesinde calculus'u bir kenara bırakıp "düşünmeyeceksin" felsefesini benimseyerek çok uzakta küçük bir kasabaya taşındım ve her şey şimdi çok daha güzel.
yeter neden ilkesi leibniz'in çok önemlidir ve şimdiye kadar yanlışlanamamıştır. bakın bir kar tanesi bile diğerine benzememekte.
tanrı eğer birbirine birebir aynı iki tane şey(thing) yaratırsa. ikinciyi yaratmak için bir yeter sebebi olmayacaktır. bu yüzden birbirine tıpa tıp benzeyen şeylerin bile kategorik olarak bir farkı illa ki mevcuttur.
Monad'larının niye bu kadar karmaşıkmış gibi anlatıldığını anlamadığım filozof. Descartes'ın 3 dediği, spinoza'nın bire düşürdüğü töz hakkında; sonsuz sayıda töz olduğunu, yani her bir tekil varolanın tözü olduğunu söyler, bu tözler ise "monad"lardır.
Leibniz, felsefeyi descartes gibi matematize etmeyi ya da matematik yöntemini felsefede kullanmak ister. Bunda amacı ortak ve değişmez bir felsefe dili getirmektir. Bu düşüncesi başka bir formda analitikçilere geçmiştir. Tabii felsefeyi matematik gibi formüle etmek evrende varolan her şeyin bir yasaya tabi olduğunu söylemektir. Rasyonalistler bunu kabul eder zaten. Lakin her şeyi matematik gibi formüle etmek, aklı tek ölçüt olarak görmektir - ki matematiğin temelinin, kaynağının sezgi mi yoksa formal mi olduğunu en az matematik kesinliği derecesinde bir kesinlikle açıklamayı gerektirir ve bu da olanaksızdır.
Edit: hakkında bir şeyler daha yazacaktım da unuttum.
"Sanırım eskilerin de, derin düşünce alışkanlığına ermiş, birkaç yüzyıl önce dinbilim ve felsefe öğretmiş, içlerinden bazıları azizlik katına yükselmiş usta kişilerin de sözünü ettiğimiz şeyler üzerine bilgisi olmuştur; onları bugün gözden düşmüş bulunan tözsel biçimlerin varlığını benimsemeye ve korumaya yönelten bu bilgidir. Ama onlar bizim yeni filozoflar topluluğunun sandığı gibi ne öylesine doğruların uzağındadırlar, ne de öylesine gülünç durumdadırlar. "
"Sürekliliğin bölünmesi, kumun taneciklere bölünmesi gibi değil, bir kağıt yaprağının ya da bir tüniğin kıvrımlara bölünmesi gibi düşünülmelidir: öyle ki, cisim asla noktalara ya da en küçüklere bölünmeksizin, bazısı diğerlerinden küçük sonsuz sayıda kıvrım olabilsin"
