bir fenerli olarak galatasarayı sevmesem de saygı duyduğumu hatırlatan yazar.
ulan bizim mahallede çocuklar vardı. onları oynatmazdık maçlarda. sırf bu sebepten dolayı ziyadesi ile kötü sözler duymuştuk kenardan. ''inşallah topunuz patlar'' kabilinden. aynen o çocukları hatırladım zat-ı muhteremin entysinde.
ne iş yaparsın evladım sen? kimi yakıyorsun? hayatında kaç defa çakmak aldın eline? kaç yaşındasın a teyzemin kızı? nedir oğlum bu kin, nefret potansiyeli? e hadi hepimiz bir araya gelelim de yak bizi öyleyse ? o zaman en büyük cimbombom deyip avuçlarını birbirine mi sürteceksin? bize en evvel şunu öğrettiler. zeki olacaksın, çevik olacaksın, ahlaklı olacaksın. anladın mı evladım? isteyen istediği işi yapsın ama sen saygıyı yitirme. yoksa fena bozulursun haberin olsun.
dos tabanlı eski bir oyun.
bir maymun vardı, muz falan atardın sevinirdi.
sözlükte de yazar olarak vardır bir tane gorilla. bu fenerliler'in topunu yakacaksın gibi bir düşüncesi vardır. merak ediyorum acaba yakmak nasıl oluyor biliyor mu? mesela en temelinden meşale yanığı nedir biliyor mu? galatasaray tribününden 25 senelik dostlarım var, daha hiçbirinden bu ayarda laf duymadım.
kısaca sözlükte yazar olanında bir atar gider yapma merakı vardır. ha tribün dönüşümünün pek çok sürecinden geçmiş birisi olarak kendi adıma şunu söyleyebilirim,
allah kimseyi yakmasın, kimseye yanık acısı göstermesin.
ustu fazlaca acikta kalmis, kucuklugunde duzenli periyotlarla malkocoglu serisini tekrar tekrar izlemis yazar.
yakiyor, yikiyor, durdurulamiyor. butun fenerlileri de yakmak gibi fantazileri varmis okudugumuz kadariyla. cesar'a fazla ozenmemesini diliyorum. yoksa brutus'u olmaya gonullu birileri mevcut hal-i hazirda..
