benim.
malesef, benim.
ne yazık ki öyle sanıyorum.
tv'de falan gördüğümde,
yolda, otobüste, metrobüste, büfede, hatta okulda...
bilmiyorum, ben çok benzetiyorum.
elbette öyle değillerdir belki; fakat bana öyle gibi duruyor. benzetiyorum.
yurt dışında da yabancılar öyle. mesela almanya'da türkleri görünce, her türk'ü görgüsüz belliyorlar.
öyle değil elbette...
ama benzetiyorum ben. kılıktan kıyafetten, belki konuşma şeklinden. belki de bildiğin otobüste o baştan o başa konuşan olduğundan, belki de halen türkçeyi öğrenememiş olduğundan. ne yazık ki benzetiyorum ben.
yoktur böyle bir insan. eğer böyle tek bir insan bile olsaydı gazetelerin üçüncü sayfa haberlerinde sebepsiz yere öldürülen kürtlere rastlanırdı zira bir kişi pkk'lı sanıldığı vakit artık bir ölüdür.
