1989 veya 90 yılıydı ve bir gün kızılay'da arkadaşın biriyle aylaklık yaparken yanımıza bir genç kız geldi. siyah rayban gözlüklerini, hipermetrop gözlüğünün üstünden bakan okul müdürü edasıyla hafifçe indirerek naif bir bakışla süzdü bizi ve şöyle dedi:
+ pardon, bu "em si danılds" nerede acaba?
biz salak salak birbirimize baktık ve bilmiyoruz dedik. akşam dank etti kafama ve arkadaşı aradım gülmekten ağrılar girmiş karnımı tutarak.
oğlum karı bize "mak danılts"ı soruyordu. bildiğin mak danılts...
bu hikâyenin bu konuyla ne ilgisi var, niye anlattım bilmiyorum ama bildiğim bir şey varsa o da hiç bir s.kim bilmediğimdir. bu da ne alaka şimdi? bunu da bilmiyorum.
