az önce kendinde iyi özellik bulamadığını söylediği bir entrysine denk geldim. kendisi olabilen, insanları koşulsuz kucaklayabilen birinin bunu farketmemesi çok tuhaf. sen özel birisin. bunun farkına varman dileğiyle...
neydi bu yaşam dediğimiz;
6935 gün,
228 ay
19 yıl...
sevgili azizem, bugün mutluyum, çok mutluyum tarifi derecesizce hemde. dün geceden beri hiç uyumadım bir an dalacak gibi olduğumda akşamın yedisiydi. kalemlerimi açtım, kağıtlarımı hazırladım... henüz kağıda yazılan ilk harfte kalbim pıt pıt atmaya başladı, soluk alışverişlerim hızlandı, yüzüm sıcacık oldu sana yazmaya başlarken ancak sen şu arsiz kalbimin ne demek istediğini anladın. gül yüzün pencereden yansımış biçimde içeri doğru uzanıyordu kına çiçeği gibi. gülizar yüzünü tam seçemediğim için nasıl masumlaştığımı tahmin edersin. seni ilk öptüğüm zamanki gibi bir duygu sardı. hatırlıyosun değil mi seni ilk öptüğümü? ağlaya ağlaya eve koşup babana söylemişsin. o da kalkıp bize gelip " niyetiniz ciddiyse gelin isteyin" demiş. akşam bunları dinlerken ben tam istiyor musun oğlum alalım mı o kızı sana dese, evet baba seviyorum diyecek mutluluktan havalara uçacaktım ama yüzümde patlayan tokadı hissedemedim bile öyle sevinçliydim. sonradan fark ettim yanağımdaki ısıyı. o gün ömrümün en heyecanlı bir o kadar da acı dolu günü daha olmamıştı.
düşlerim, hayallerim ve her şeyim o gün bugündür sana ait kraliçem.
şimdi yepyeni bir yaşam getiriyosun bana. ta çocukken sevdim seni.
arkadaşlar manyak mısınız essy zaten çok sevdiğim bir yazardır ona benzetilmek benim için bir onurdur, beni bilenler de bilir ezelden beridir böyleyim. yeni gelen yazarlar kudurmuş yine. gelip ağlamayın burda.
