my brightest diamond'ın balkonlarda ağlatan şarkısıdır.. *
bardaktan boşalırcasına yağan bir yağmuru izliyordu kadın.. fonda hayalini kurduğu ama asla sahip olamayacağı ses, ruhuna işlercesine şarkıyı söylüyordu dağların tepesine yağan yağmur onu götürüyordu bu sefer..her seferinde edilen vedalara çok uzaktı.. kendi hikayesine ensesindeki bir nefes kadar yakın.. derin bir nefesle başladı anılar yolculuğu..yaşanmışlıklar sardı dörbir yanını karelerle..her karede o vardı belki ama sahip olduğunu sandığı dekorlar kanamaktaydı..yağmur..akan kanı silmesi gereken yağmur..ona teslim etti anılarını yoldaş etti..elini sarartan yıllardır yerleşen ve yerini asla yadırgamayan sigarasından aldı derin bir nefes..savurdu dumanı balkon demirlerinden akan damlalara.. toprak kokusunu dumanla harmanlayıp sundu ciğerlerine..onsuz olmazdı..olmamıştı asla..sahi en son ne zaman elinde bir boşluk hissetmişti ki?.. her olması gerekenin yerine koymuştu sigarasını..seven ve sevilen adamın elleri..ona aidiyetinin sembolü küçük ama değerli madeni halka..buklelerini sevgiyle karıştıracağı bir bebeğin saçları.. ısınmak için sığınması gereken anne dizlerinin altı..üniversitedeki oğluna üşümesin diye ördüğü kazağın yünleri.. hepsinin yokluğuydu sigarası ve her fark ediş derin bir nefese delaletti onun için.. yılların yüzüne resmettiği ince çizgiler yalnızlık yazıyordu alnına kocaman..yalnız ve uzun bir yaşamın sonu ıslak ve soğuk bir ölümdü..biliyordu ve bilerek sessizce izliyordu yağmuru.. çok yüksekti balkonu..hafif bir titreme hakimdi tüm vücuduna.. yağmur soğuktu..elleri..buz gibi..bir çelik soğukluydu yüreğindeki..bir çelik sertliği aynı zamanda.. fondaki kadının sesi ruhunu tek yumuşatabilendi..o kadar sertleştirmişti ki kabuğunu hayat, içine sığamıyordu kabarsa yüreği..kabarmıyordu ya artık..neyse.. yalvarışlar..gidişler..dönüşler..çelişkiler..hepsi için çok geçti..anlamlarının hepsi süzülüyordu yağmurla kamufle ettiği gözyaşlarıyla.. bir anlam..bir anlam daha goodbye.. çalan telefon kim bilir hangi gereksiz sese aitti.. hangi anlamsız cümlelere hangi maskesine gebeydi oysa bu yağmurda çok zordu maske takması..olmayan kirpiklerini var gibi gösterme aldatmacasını her gün yapsa da şimdi o rimel yakarak karartıyor gerçek rengini veriyordu yüzüne..o kadar eğmemişti ki başını hayatı boyunca şimdi,şuan kendi başına yalnızlık iliklerindeyken bile yapamayacak kadar unutmuştu nasıl bir şey olduğunu.. bir siyah damla düştü bembeyaz tenine..çıplak teninden kayan ve iz bırakan o siyah damlaya güldü..selam verdi veda etti..işte o an eğebildi başını fark etti ki kaldıramadı..bir anda bindi boynuna yığınlarca yaşanmışlık yükü..kalkmadı o baş..kalkamadı..dizlerini çekince garip bir ürperti hissetti göğsünde soğuktan..balkonun uzun yıllar geçirmiş taşları soğuktu..çıplak bedeni soğuktu..yalnız yüreği soğuktu.. gidişler..kalışlar..çaresizlik ve gereksizlik en soğuğuydu belki de.. kendi elleriyle dokundu omuzlarına..tutuştu bir tutam saçı elinde unuttuğu sigarasıyla..paniklemedi hiç..onun ölümü soğuktu biliyordu..en acısı kendine sarılmasıydı insanın.. kendi saçlarını okşadı usulca..şarkıyı söyleyen kadının sesi yükseldikçe avuçladı saçlarını sıkı sıkı..şiddetlendi yağmur ve akan gözyaşları..dizlerinin arasına aldı başını..aczi ve korkaklığı her gözeneğini dolduruyordu cildinin..daha da yaşlanıyordu..artık sırılsıklamdı ve hazırdı..yapışan saçları dolandı kollarına..uzun upuzundu saçları..siyah..uzun..ıslak..yeni bir sigara çıkardı paketinden..üç dört kez çaktı çakmağı..elleri ıslaktı yanmadı..yakacaktı ama yakmalıydı..ellerini silecek bir yer aramak için kaldırdı başını sonunda ama yoktu..tüm dünya ıslaktı..gökyüzü kızgın..rüzgar sarsıcı ama o çıplaktı.. ellerine nefesini verip kurutmaya çalıştı.. çakmağın içine verdi sıcak nefesini sonra bir kez daha çaktı.. yanan çakmakta titrek elleriyle tuttuğu son sigarasını yaktı..derin bir nefes alıp kapadı gözlerini..filtresine kadar içti derin derin sigarasını ve bittiğinde ayağa kalktı.. balkon demirlerine attı adımını..bacağını attı üzerinden ve diğer tarafa geçti..öyle savunmasızdı ki rüzgara ve hayata.. bitirmişti sonunda..elinde avucunda bir şey kalmayana kadar harcamıştı kendini..hayatını..insanları..hayallerini..umutlarını..bir süre rüzgarın onu sarsmasına izin verdi..rüzgar şiddetlendikçe o demirlerde ayakta durması güçleşiyordu..fondaki kadın sesi why dont you write to say goodbye dedi..son aklına gelendi bu..kimse neden gidiyorum yazmadın demeyecekti diyemeyecekti..bırakmamıştı kimseyi geride..sonunda bıraktı bu huzurla boşluğa bedenini..fondaki kadın sesi usulca duyuldu sadece..
goodbye
