beşiktaş'ın kalecisi shorumnu vardı bir ara. tam bu niteliklerde bir insandı. sakinlik bir yana gülerdi sürekli. leeds united'tan yediği 6.golden sonra bile gülüyordu bu adam.
kendi takımı açık farkla önde olan kalecidir. haa değilse aklı başında adamdır bu. napsın, kendi derdi kendine yetiyor zaten, duygularını mantık süzgecinden geçirir,öğrenilmiş çaresizlik yaşar bir nevi.*
(kayn:başarısız kalecinin iç dünyası-psikolojik çatışmaları/ceketli ali dayi)
ilk gol, içses: "tamam yok bişi, defansla göz teması kurayım, uzun bi de degaj çakayım şimdi"
ikinci gol, içses: "ulan mal gibi çıktık kaleden, şimdi sinirlensem artisliğim kime"
üçüncü gol, içses: "aklıma mukayet olayım, bismillah"
dördüncü gol, içses: "ulan ne varsa aldık içeriye, nah bu kadar *oldu bizimkisi"
.
.
sonuncu gol, içses: "maç bitse de gitsek. şş hakem nerde len, saatine de bakmıyor hiç bu"
