futbola tarikatlerin bulaşmasıdır. bence bu tarikatler sevmedikleri futbolcuları, takım arkaşaları aracılığıyla yıpratıyorlar bu yöntemle. golden sonra mucize olmassa üzerinden on kişi kalkan futbolcu muhtemelen ölüyor ya da sakatlanıyor zaten.
-tamam öldü bu kalkın artık
-sıra hikmette, ibo bi asist yapta sikelim.
eğer golü bir defans oyuncusu atmışsa ve sevinirken durdurulmuşsa gerçekten üzüntü vericidir. örnek vermeme izin verirseniz; baki mercimeği düşünün. inönü'de maça çıkıyor, beşiktaş forması giyiyor. dakka 90+ bilmem kaç, maç berabere. korner, son hücum. orta açılıyor. kafalardan sekmeyen top direk baki'nin cillop gibi kafasına "çarpıyor" ve gol oluyor. şimdi adam napcak? takla atıcak, koşcak, tirbünleri selamlıcak ama bir şeyler yapcak. onu senelerce canlandırmış kafasında. kendi kendine " ulan golü atiim 3 takla bi parande bir de çakı duruşu yaparım 10 numara olur" demiştir hep. ama daha herif golün olduğunu idrak edemeden üstüne çullanıyor takım arkadaşları. oldu mu şimdi? bak ben yazarken heycanlandım acaba sevinicek mi diye. kursağımızda kaldı lan. yapmayın olm bırakın sevinsin dilediğince.
en asil duyguların insanı tarafından gerçekleştirilern mukaddes eylemdir. yavşak herif alt tarafı bir gol attın, bıraksak sahayı turlayacaksın 400 metreciler gibi. hayır bir de ne o afra tafra, sanki tek başına atıyorsun o golü. ben olmasam, o olmasa, sabri olmasa, deli ibo olmasa kim sana atacak o gollük pasları. azcık kadirşinas ol birader, azcık adam ol, attıktan sonra deli dana gibi koşacağına gel yanıma efendice "abi beni siz yarattınız, siz olmasanız atamazdım o golü" de. ben sana gol atamazsın demedim, adam olamazsın dedim...
gol kralı filminde kemal sunal'ın başına gelendir. ikinci golden sonra "bu sefer nah yakalarsınız" diyerek el hareketi çeker ve takım arkadaşlarından koşarak kaçar.
