yeni nesilde pek görmediğim ilkokul zamanlarımı hatırlatan nadide anlardan biri. Gocuğun yani montun altına çanta giyilir ve hızlı küçük ve seri adımlarla biri izliyormuş hissiyatıyla evin yolu tutulur.
diit: çanta takılır giyilir muhabbetine takılmayalım. Burada durum farklı.
hele bir de gocuk siyahsa,
uzaktan bakıldığında hamamböceğini andıran bir manzara çıkar ortaya.
Hatırlıyorum,
bunu genelde zil çalar çalmaz okuldan fıymak isteyen elemanlar yapardı.
adam anında çantayı takıyor, askılıkların oradan geçerken de gocuğu alıp çıkıyor.
kar kardır.
zaman kaybetmemek lazım tabi..
