Kimseciklere sezdirmeden gözyaşının yere düşüşünü, ağlamaktır. Lakin, O kadar saçma bir ruh haline ve zihinsel duruma girdim ki, artık ağlayamıyorum bile. His yok, ruhum felç olmuş adeta.
çok saçma ama görür görmez 4368573 yıl önce izlediğim bir çocuklar duymasın bölümünü hatırlatan olay. temizlikçi emine anlatıyordu, babası çok sertmiş de, ağlarken bile gizli saklı ağlarmış falan. durup dururken üzüldüm yine.
yalnız böyle saçma detayları silsek ne biçim yer açılır lan beyinde, şimdi düşündüm de.
Olması gerekendir.
Herkesin içinde ağlayan tiplerden nefret ediyorum bunların çoğu duyar kasmak için.
Ha o an gidecek yer yoktur ya da büyük bir haksızlığa uğramışsindir dökülürsün biraz ama kendini hemen toplarsın.
Bazı ağlama seansları özeldir. Yalnızlık ve gizlilik ister. Ağzınızın burnunuzun aldığı garip halleri, küçük hıçkırıklarınızı, akan sümüğünüzü kimsecikler görsün, duysun, soru sorsun, teselli etsin istemezsiniz.
Kendinize acıdığınız, üzüldüğünüz, şevkat duyduğunuz özel anlardır...
Özel olduğunuzu, kendinize hatırlatmak istediğiniz anlardır...
Hayatımda 2 kez yaptığım eylemdir. ikincisi bu yıl oldu ve çok hoşlandığım bir kızın beni kardeşi gibi gördüğünü öğrendim. Kaybetmek istemediğim için ilk başlarda bir şey söyleyemedim ancak daha sonra benimle erkek arkadaşıyla tartıştığını anlattığı ve konuşmalarını attığında hayatın gerçekten çok kötü olduğunu anladım.
Bugün yaptığım eylem, duygusal bir yapım yok aslında kendimi öyle sayarım fakat bazı konular vardır insanın çok hassas olduğu tam oraya dokunursan işte tutmazsın kendini. Babamla aramda çok dengeli bir ilişki vardır şimdiye kadar hiçbir şekilde terbiyesizlik etmedim, etmemde ama sözlük bana bugün bi çift laf söyledi belki oda istemedi onu söylesin belki anlık sinirdi. Ama laf ağızdan çıkıyor kurşun gibi saplanıyor karşındakine direksiyon başındaydım kendimi okadar zor tuttum ki Sözlük taki babam arabadan inene dek kendimi tutamadım patladı içimden hiç öyle yaş akmadı belki şimdiye kadar gözlerimden. Ama biliyorum babam söylemek istemez bana öyle bişey belki ben abartıyorum, belki şimdiye dek babam bana öyle bişey söylemedi kaldıramadım. Onlar indikten sonra bıraktım kendimi aksın gitsin yaşlar 10 dk, gözlerimi sildim indim yanlarına gittim hiç birşey olmamış gibi devam ettim belli etmek istemedim o durumu babama, bilse o gözümden o yaşların aktığını kahrolur benim babam çok üzülür, duygusaldır ama içine yaşar çünkü bilirim oda benim gibidir gizlice ağlar hep bize belli etmemeye çalışır.
Ne oldu diye soracaklar çünkü. aciz gibi hissettiriyor bir de. Geçerse ne ala ama geçmezse sıkıntı. Sırf kimse görmesin diye kendimi sıkmaktan ağlama krizine girdiğimi bilirim.
insan içinde sıkça gerçekleştirdiğim eylem.
özellikle bir şeye sinirlendiysem.
sonra da durup kendime kızıyorum, diyorum ulan neye ağlıyorsun, bu kadar zayıf mısın
sonra düşünüyorum ağlamak zayıflık mı
ve diyorum ki bu aileyle toplum tarafından dayatılan bir düşünce aslında
kim demiş ağlamak zayıflık diye
bir duygu boşalımı söz konusu, neden zayıflık olsun?
