Olmayandır, olmuyor ki hacı, zaten genelde içinr atan, böyle yılda bir iki defa dolup taşıpta anca ağlayan biriyim, höykürerek ağlıyorum o zamanlarda, illaki biri duyuyor, geliyor bakıyor, ağlarken insanlıktan çıktığım için olsa gerek, bir şey demeden uzaklaşıyor, bir insan ne kadar çirkin ağlayabilir ki aq, o kadar çirkin ağlıyorum işte.
Rahatlatır. Terapidir, duygular hararetinden kendini bitirmeye yakınken gelen soğuk su etkisindedir.
Arada sözcüklerin dile dökülmediği anlarda da derde ferman olur.
O öyl olmuyo canim benim. Toplum icerisindeysen yandin tut tutabilirsen aglamagini. Aksi halde benim gibi otobuslerde dahi aglarsiniz.
Ha kacabilecegin yer varsa tamam gider aglarsin.
çaresizliktir. gitmesin diye her gece dua edersin, ağlarsın her sağ yanına yattığında, ama gider tabi. senin sadece üzüldüğünü bilir, çok özleyeceğini de tahmin eder belki ama gizli gizli ağladığın aklının ucundan bile geçmez. ama değer mi? her bir damlasına.
Ben kadınlara bir konuda hep imrenmişimdir. istedikleri zaman doyasıya ağlarlar ve kimse yadırgamaz. Hatta bu yolla, yaptığı yanlışları bile örtmeye çalışırlar. Ama erkeksen ve sürekli güçlü olman öğretildiyse, öyle kolay ağlayamazsın. Ağlarsan da, yanlız bir yerde ağlarsın. En zayıf an, bir deniz kenarında, martı ve dalga sesleriyle yaşanır.
Evet gariptir çünkü insanı acayip bir şekilde rahatlatır. Yalvartir, yakartir.
Babana ağlarsin yıllar önce kaybettigin, annene ağlarsın onu bırakıp gurbete gittiğin, yanlızlığa ağlarsın bazende.
Ağlarsın işte bazen sadece ağlarsın geçmişe ağlarsın, umutsuzca buyudugun sonu karanlık sokaklara çıkan bazende sonu olmayan çıkmazlara çıkan geleceğine ağlarsın...
Sığınacak birine ağlarsın. Tanrıya affetmesi için ağlarsın, bazende istediğin birseyi vermesi için ağlarsın, bazen bir sevgiliye...
Bazende sebepsizce ağlarsın.
Belkide yapabildigin tek şeyin o olduğu için.
artık büyüdük biz ayrı bir odamız var. Ayrı yatiyoruz geceleri gözyaşlarımızı kimse görmüyor karanlık duvarlar ve damla damla ıslanan yastığın disinda...
