genellikle bluğ çağında pek çok çocuğun başına gelendir, ebeveyn fark etmezse çocuk ne bilsindir.
daha sonra ebeveyn olunduğunda da benzer gizemlere gark olur, ya çocuklukta geçirdiği süreçleri hatırlamaz, ya ben çocukken de böyleydim der geçer.
ya fark edilmez ya da depresyon çok tü kaka birşeymiş gibi, yokmuş gibi davranılır, kendine konduramaz ve müdahale etmez, değişmek ve değiştirmek için birşey yapamaz.
bir ara her 4 kişiden birinin depresyonda olduğuna dair bir istatistikten bahsediliyordu, bu da belki bir etkendir. insan çevresinde aynı psikolojik tepkileri gösteren insanları gördükçe bunun doğal olduğunu zannetmeye başlıyor. aslında ben normalim hissiyatı.
mutsuz, ilgisiz, yorgun, bitkin, bezgin hissetme durumu mevcuttur kardeşimizde. yemeden içmeden kesilir. önceden yapmaktan zevk aldığı şeylerden de zevk almaz. konuşma miktarında da düşüş baş göstermiştir. cümleleri anlatım bozuklukları barındırır. depresyonda olduğunun kendisi de etrafındakiler de farkedemez.
