eskiden insanların düşüncelerini okumayı, acılarını mutluluklarını sevinçlerini neşelerini dertlerini öğrenmeyi çok isterdim. birinin zihnine bakayım onun düşüncelerini öğrenebileyim isterdim.
tabi ki green mile 'da coffey'i tanıyana kadar.
şimdi daha böyle acı veren şeyler değil de mutlu edecek şeyler istiyorum, mesela ne bileyim.
düşünsene kpss ile atanabiliyorum.
hem de devlet meydan hava işletmesine filan oyş :d
Küçükken hep insanların zihnini okumak isterdim bu sayede de sınavlardan hep yüz alırdım kendimce. Şimdi sadece ışınlanmak istiyorum. O'nun yanına hemen gidebilirdim, 2-3 uçaklık mesafeyi.
