bir idam mahkumunun son günü romanında olduğu gibi sadece sessizlik. zaten kişi idam günü ve saatine kadar binlerce kez ölüp dirilmiştir. idam onu bu acıdan kurtaracak tek yoldur. saniyeler içinde en az acıyla ölümü tadacakken, ölüm gününü bilerek yaşamak ruhuna her saniye işgence yapmaktadır. giyotini görmek ve ona boyun eğmek ve sadece anlamlı son bakışıyla etrafa bakmak. belki son cümlesi elveda olur.
hakkı devrim bir programda yerli yersiz her şeye gülen konuşan insanlar için şöyle demişti: "eskiden mahallelerde kadınlar olurdu..ay bakkala gittim hahaha..çamaşırı astım hahaha..herşeye gülerlerdi.." bu da o hesap her şeyin esprisi yapılır olmuş.
