küçükken bayramdağa aldığım harçlığımı pantolonun cebine koymuştum sonra gece yolculuğundan eve döner yarı uykulu bi halde pijamalarımı giydim ve yattım. sonra o parayı orda unutmuşum ve bayramlık olduğu için daha da hiç o pantolonugiymedim sonra ki bayrama kadar. bayram sabahı camiye gicem pijamamı çıkarttım ve bayramlığımı giydim elimi cebimi attım ve o an. tarif edilemez çocukluk sevinci ve çığlıklar derken camiye gittim. tüm parayla çikolata torpil aldım bayramın bi kez daha bayram olduğu gün. çocuklu işte.
dostum bir pantulu giymiyorsam onu askıda dahi tutmam. yerlerde süründürürüm meymenetsizi. dolayısı ile o parayı gururunun sadakası olarak vakfetmiş olurum. ancak o pantula merhamet eden, sözünden dönen iç dünyasında huzuru bulamamış ezikler, o 100-200 liraya sevinirler.
Birde para lazımsa ne mutlu olur insan bir ara kitap arasında saklardim unutmuşum. Birine vermek için kitabı aldığım uzun zaman sonra buldum parayı mutluda olmuştum.
