Vazgeç direnme kalbim
Vazgeç bekleme
Sesini duyan yok
Boşa sitem etme
Unut onun gibi,unut sen de
Kaç kez denedim seni silmeyi
bir kalemde
Ne çare
Kaç kez öldüm o uykusuz gecelerde
Anılarla avundum senelerce
Hep başucumda hala saklarım
her sözü vurgun o satırları
Yok! yırtıp atamadım
Hayir yakamadım
O mektubu bırakıp gitti gideli
Ne aradı,ne sordu
Vefasız uyuttu beni
Buralarda zaman durdu
Ah dönmedi unuttu beni.
Bir sabah alıp seni benden
gittin bu diyardan
Hazin bir mektup yadigar kalan
Senden bana son hatıran
Hep başucumda hala saklarım
her sözü vurgun o satırları
Yok! yırtıp atamadım
Hayir yakamadım
O mektubu bırakıp gitti gideli
Ne aradı,ne sordu
Vefasız uyuttu beni
Buralarda zaman durdu
Ah dönmedi unuttu beni...
''insana dinlerken koyma, uzaklara alıp götürme katsayısı'' hayli yüksek olan, dinlerken içinden bir şeyler alıveriyormuşçasına hüzne sebebiyet veren tarkanın 2001 çıkışlı en
iyi albümlerinden birisi olduğunu rahatlıkla söyleyebileceğim, söz-müzik tarkan olan, özellikle şarkının ikinci bölümüne geçişinde ismail soyberk tandanslı bas gitarı rahatlıkla hissedebileceğiniz huzur dolu düper parça...
(bkz: ona sor)
güzide bir tarkan parçasıdır.. bu aralar en çok dinlediğim parçadır, bir de sonunda 'dönmedi unuttu beni' demesi vardır ki; insana birçok şeyi sorgulatır..
