Modumdayim bu aksam iyi geceler karanliklarin adami sana hitabim artik... Kulagimda o en sewdigim parca aklimda sen , dusuncelerim dizilmis sira sira... Neyini sewdim ben ? Neyine inandim ki hala özlem kokuyor sana karsi buram buram , yikip gitmende koymadi fazla cunku aşiktim sana... Karanligin ihtisami kalmadi sair ruhuma odamin akustigini bozmadi bakislarin dunyami yikmadi karartmadi yaninda derin derin nefes almalarim, en sewdigimiz koku deniz kokusuydu hatirlar misin ? Cok sewdigimiz icin kizimizin adini ya Su ya da Deniz koyacaktik sirf sewdigimiz hobilerimiz kaybolmasin diye onlari yasatacaktik. En sewdigimiz renk kirmizinin sariya calani ya da morun siyaha calaniydi yaz aksamlarinda bu yuzden oglumuzun adini Gece ya da Gündüz koyacaktik degeri cok olsun diye... Peki ya simdi hepsi bir ruya , mazide ani. Ne yazik oldu ki hic birisi artik canimi acitmiyor... Karanligin icinde kirmizi kocaman dugmeli peri beliriyor ellerinde daha dogmamis dunyalar tatlisi 2 bebek. Bunlar bizim dogmamis bebeklerimiz deyip agliyorum. Kiz tipki ben . Oglanda ayni sen.... Bir bakiyorum kayboluyor peri tipki sewdigimiz seyler gbi. Delirdiqimi sanip kendimi ilaclara adiyorum, lanet ediyorum seni tanidigim gune agliyorum agliyorum tam o sirada o peri yeniden beliriyor dur bir dakika bu sefer elinde hic birsey yok ama bana benzeyen biri war yaninda, o aci kahkahalarini atiyor yanimda hosgeldin diyor. O an hayatim film seridi gibi geciyor gozlerimin onunden o sirada hayal meyal goruyorum kapi aciliyor tam gozlerimi kapatrken Son kez goruyorum sen geliyorsun agliyorsun benim agzimdan su kelimeler dökuluyor : HOSGELDIN KARANLIKLARIN ADAMI SEN GELDIN GITME SIRASI BENDE HOSCAKAL... We o sirada anliyorumki ben aslinda Sadece ölüyorum hepsi bu kadar
