Seni anlamadığını, anlamak için uğraşmadığını, hatta bunu önemsemediğini anladığın anda ardına bakmadan, uygun adım yapılası eylem. peki, ya yanlış anlıyorsanız. o seni gerçekten anlıyorsa, değer veriyorsa ve sen bunu göremiyorsan.
aralarında değil, hayatlarında çok sorun vardır ikisininde. bunlara dayanamayan kız çocuğu bırakıp gittiğinde aylardan aralıktır. ama kopmazda çocuktan nisana kadar bi var bi yokturlar. nisanda askere gider çocuk. kız hiç aramaz, çocuk arar bir kaç kez. çocuk mayısta öğrenirki, aralıktan nisana kadar hayatında 3 kişi!!! olmuştur kızın. kız bunun için çocuğu suçlar ve hayatında şimdi bir başka kişi olduğunu ve mutlu olduğunu söyler. yıkılır çocuk, askerdir, ağır aksak geçen günler, geçmez olur artık. temmuzda çocuğun doğum günü vardır, arar kız. ağlıyordur, saçma salak birşey yapacağından bahsetmektedir. kız yara almıştır. anlamıştır yanıldığını, anlamıştır çocuğun onu ne kadar anladığını ve ne kadar değer verdiğini, yaşayarak anlamıştır. üzüldüm der çocuk ve kapatır telefonu. ağlar...
her konuda gitmek en kolayı, kalıp çabalamak, emek sarfetmek, pes etmemek ise zor. kalmaya yürek ister.
ortalık gidiyormuş gibi yapanlarla dolup taşmaktadır. evet gitmek de kalmak da asil davranışlardır; ama oyuncak haline getirenlerde zerre asalet yoktur.
hüseyin karabey'in ilk uzun metrajlı filmi.
istanbullu tiyatrocu ayça ile k. ıraklı tiyatrocu hama ali'nin ırak savaşının patlamasıyla imkansız hale gelen aşkı..
gerçek bir hikaye.
başrollerde bu hikayenin gerçek kahramanları oynuyor..
2008 sonbaharında vizyonda olacak..
ben heyecanla bekliyorum!
herşeyi bırakıp gitmek uzaklara
kendi dilinin bile konuşulmadığı
kimseyi tanımadığı
ve tanınmayacağı..
sabah uyandığında olmasın ister hüzünleri
ve tüm iz bırakan yaşanmışlıkları
yüzündeki gülümsemeyi alıp bir tek
o küçücük avuçlarına sığdırıp tek gidişi olan bir biletle tüm hayalleri
gitmek..
bir insanın aklına gitmek düştüyse; kal demek bir okadar anlamsız ve boş. gitmek isteyene "git" denmeli,denilebilmeli..
en büyük hatayı kalması için ısrar ederek yaparız. kimi bu ısrarları umursamaz ve gider ki, onlar en doğrusunu yapanlardır, dürüstlerdir. kimi ise yine ısrarlar sonucu kalır, geçicidir bu kalış. sadece gitmeyi erteler, kal diyeni bir kandırıştır. gitme eylemini bedenen gerçekleştirmemek suretiyle kalmıştır. oysaki; ruhu, benliği, fikri "o insandan, o mekandan" çoktan gitmiştir. halbuki kal diyen bunun bilincine varabilse kendi elleriyle uğurlayacaktır onu..
mutlaka gitme..kal! diyen bulunur,oysa bu kalışın ne kalana, ne de kal diyene bir hayırı vardır.**
ani olması itibarı ile güzelde olan kişinin yaptığı tekil ya da çevresinde bir kaç kişi daha var ise; çoğul yapılabilen bir eylem.
akabinde sevgiliye; şu notuda bırakıp gitmişseniz. 'ben giderken en çok seni götüreceğim.' sevgilinizi ağlatabilirsiniz ki, bunu lütfen yapmayın. sonucunda sizde üzülebiliyorsunuz.
kalp kırıldığında ve kalbin kırıkları düşmeye başladığında, şehrin acı hatıraları arasında kalmasını engellemek için insanın şehirden uzaklaşması, uzak diyarlara yolculuk etmesi, yalnızlığına sığınıp bir parça teselli araması. her adımda titreyen bacaklarının geride kalan şehre dönmek istemesine sebep olan hatıralara sırt dönüp gururuna zafer kazandırması insanın.
Gitmek. Bir hançeri inceltip
Okyanusa daldırmak isteği
Ya da düşebilmek atlasların
Dışına ki ey kalbim
Yalnızsın bu yolculukta da
Gitmek. O kaos duygusu, aklın
Sarsıntılarla yorgun düşüşü
Bilincin kamaşması belki de.
Rehin bırakılacak bir şey yok
Unuttuklarından başka.
Gitmek. Bir büyü gibi saran
Ağrılar yumağı, kışkırtılmış
Düşlerdir ki sen şimdi
Esirgeme kendini kalbim
Kederin o derin yalnızlığından
yakın olan noktadan uzak olan noktaya ulaşmak için yapılan eylemdir. varolduğun yerin anlamı kalmadığında, bulunduğun yerde işin bittiğinde, sıfırdan başlayamaya bukadar büyük bir cesaretin olduğunu gördüğünde kuşkusuz arkana bakmadan yapmayı seçtiğindir.
durduğun yerde devam edecek gücü kendinde bulamazken birbaşka yerde sıfırdan başlamaya cesaret bulduğunu farkettiğin anda gerçekleştirmeye karar verdiğin eylemdir.her istendiğinde gerçekleşmez,her gerçekliştiğinde de istenmez.zordur birilerini bırakmak geride.zordur sadece kendini götürmek biryerlere ve bu yüzdende sanırım sadece bir an itibariyle karar verip o noktada gerçekleştirilebildiği zamanlarda tam anlamıyla karşılığını bulur kelimenin.
şahsın çaresizliğinin sonucudur çoğu zaman. aslında vazgeçişken bir çok şeyden bir yandanda yeniden başlayabilmektir kaldığın yerden.
hayat denilen içinde bulunduğumuz bu keşmekeş öyle zor anlar yaşatır ki insana... feleğin şaşar, şaftın kayar, mavi ekran olur çıkarsın bir anda. nefesin kesilir, canın yanar ve kulakların uğuldar. etrafına bakarsın kendi içine dönüp.. bakarsın sen oranın insanı değilsin ve hiç olmamışsın!
başka şehirler çağırır seni, uzaklara dikersin gözünü, oralara aitsindir sen aslında! orda bir köy vardı ya uzakta orasıdır o an senin köyün ve oradaki insanlarda senin köylün. kalakalırsın.. bir yanda gitmek ve kurtarmak kendini sonsuz acılardan ve kalabalık salonlardaki soğuk yalnızlığından bir yandaysa çarşıdaki kurtuluşa giderken giderken evdeki sıcaklıktan olmak!
varsa eğer biraz cesaretin ve gözün karaysa kurtarır kendini acılarından bir aile yaparsın.. gidersin!!!
budur.
tersi olmayan davranıştır; hep gidilir ama hiç dönülmez. hep böyle olmuştur; ve hep de olacak gibidir. dünya bile hep gidiyor hiç durmuyor; tek çıkar yol. dönüş yok! şeklinde betimleniyor; insana döme şansı verilse[ydi] en çok da kendine döner[di]. ama hep kişi kendindne uzaklaşır ama hiç dönmez kendine.
bu yüzden thomas bernhard'ın ses taklitçisi gibi hep bir b-aşka-sının sesini taklit etmeyi bilir ama kendi sesi söylendiğinde ise taklit edemez. bazen insan da kendini unutabilir ya da kendindn uzaklaşabilir. aynalarınız puslandığında unutursunuz; çünkü görülen yüz belirsizlikten yoksundur. daha doğrusu yüzde bir yara varsa; ya aynayı kırarsınız ya da nefesinizle onu belirsiz hale getirmeye çalışırsınız.
ask denilen sosyolojik ve hormonal catismanin (ki ben boyle dusunmuyorum) en kritik noktasini temsil eder. Freud'un cinsellik ve saldirganlik kuraminin iki ana karakterinin birbirini kucaklamasinin en sehvetli anidir.
Yani gitmek askin guc gostergesidir. soyle ki
"Once ben gittim acittim, seni tum acilarima siktim dislerimi, cigneyerek gectim ruhunu" denir ve askin amaci yerine gitirilerek bedeniyle ruhuyla birine sahip olunup evrilme asamamizin gudulemesi ile (yada kaderimizin yonlendirmesiyle) saldirganligimizi bileyecek baska birini arariz. ama evrimin tikandigi nokta budur turumuzun cogu burda takilir giden geri doner terk edilenin haberi olmasa da...
