bir gün adamın biri oğlunu yanına çağırır ve ona bir bardak verir.
der ki: "oğlum bu bardağı al ve kömürcülere git. sonra da bu bardak karşılığında 2 torba kömür iste."
bunun üstüne oğlu babasına: "aman baba, kimse bunu kabul etmez" der.
baba: "sen dediğimi yap" der ve oğlu yanından ayrılır.
oğlan çıkar yola, başlar kömürcüleri dolaşmaya. tabii onun da dediği gibi kimse bardak karşılığında 2 torba kömür vermez. hatta babasının ticaretten anlamamasıyla dalga geçerler.
oğlan döner eve, anlatır babasına durumu. babası bunun üzerine: "tamam oğlum, şimdi de bu bardağı al ve antikacılara git. ama sana ne kadar teklif ederlerse de sakın satma" der. oğlunu gönderir.
oğlan rastladığı ilk antikacıya girer. bardağı gösterip kaç lira vereceğini sorar. antikacı bardağa bakar ve "5 bin dolar veririm" der. oğlan şok olur ama babasının "satma!" uyarısını düşünüp "olmaz" der.
antikacı fiyatı arttırdıkça oğlan şaşırıp kalır. en son 20 bin dolara çıkar ama oğlan satmayıp babasına döner.
"baba ben bu işten hiçbir şey anlamadım. kömürcülere gittim, bu bardak için 2 torba kömürü bile çok gördüler. antikacıya gittim o da 20 bin dolara kadar çıktı"
baba gülümser: "sen bugün çok önemli bir ders aldın. şunu unutma; her işin bir ustası, anlayanı vardır. dolayısıyla seni eleştiren ya da yaptığın işi beğenmeyenin önce kim olduğuna bir bak. eğer antika bardaktan anlamayan kömürcü ise gülüp geç ve işine bak.
şimdi şöyle bir bakıyorum da kömürcülerin içinde antika bardakla kalmışız buralarda. bardağımı daha fazla kömürcülere sunmaya niyetim yok. o yüzden gitmek zamanı şimdi.
kalbini kırdıklarım olduysa da özür falan dilemiyorum. kesin hak etmişlerdir. *
hoşça kalın.
