Gitmen gerektiğini bildiğin halde gitmeyip, sonunda gitmek zorunda kalmak en zorudur. En karın ağrısızı zamanın gerektirdiğidir.
Gidersen aklın kalır onda, kalırsan aklın gider onunlayken.
Ne hasretten yanasım var artık
Ne de ağlayasım var bu gece
Sıcak bir yüreğe sarılıp sıkıca
Yatasım var bu gece
Bir sevda denizinde yüzmek lazım diyorum
Maskesiz yüzümü unutasım var bu gece
Hıçkırığı gözyaşını toparlayıp avuçlarıma
En uzağa atasım var bu gece
Yıldızlara ulaşmak istiyorum
Bütün dilekleri dolaşasım var bu gece
Zamana hükmetmenin tam sırası
Saatleri uzatasım var bu gece
Karadelikleri koyup mesafelerin ortasına
Bir an gözlerine bakasım var bu gece
Gülümseyişler görmek çok güzel
Hüznümü unutasım var bu gece
Gitmek de zor kalmak da
Olduğum yerde kalasım var bu gece
Bütün kıyılar kayalık
En yakınına uzanasım var bu gece
- turgut uzdu
çaresizce kalmak en kötüsü. giden için gitmek zor olsa da en azından bir şekilde bir şeyleri kabullenip çıkmıştır yola. ayrıca Gitmek ölüm dahi olsa kalana dayanılmaz zulümdür.
Daha doğrusu terk edilmek.
Bir şarkı vardı "giden gittiği gün silinir kalpten" diye. Eğer silemiyorsan terk edilmek zordur.
Bir düşün, geleceğini bir insan ile beraber kurmak istiyorsun, hayatını o kişiye adıyorsun, olmadık bir zamanda geleceğinden, hayallerinden çıkıp gidiyor.
şimdi gitmek zor diyebilir misin?
Kalmak daha zor daima.gidince insan yeni bir ortama gidiyor düşünceleri artık yeni insanlara kayıyor.hatta yeniden bile sevebiliyor.ama kalınca öyle olmuyor.sanki hayali seninle her daim.anılar acılar..çok zor unutabiliyor insan.
Ikisini de yaşadım bu yüzden seçimim daima gitmekten yanadır.
Elbette kalmak daha zordur emin olun, neden derseniz hatıralar, anılar, gözyaşları, kavgalar, sarılmalar, dokunuşlar, ait olduğunuz şehirde kalıverir. Şimdi siz giderken yüreğinin hasretinde yapayalnız bırakırsınız gözleri yaşlıları. Bir gün sizde gözleri yaşlı bırakılmıyacağınız anlamına gelmez değil mi? Giden ben olmamaya karar verdim sevgime sahip çıkıp onu öyle kabul etmeye karar verdim. Sevgi emek verilince sevgi oluyormuş, öyle öğrettiler bize yeşil çam filmlerinde.
Gitmek. Geride bıraktıklarını üzme düşüncesi parçalıyor insanı. Kalmak zorunda olmanın acısı bir yerden sonra gidenin mutluluğu ile avunmaya dönüşüyor ama gidince kendini bağışlayamıyorsun.
