gitmek istemeyip gidememek ya da kalmak isteyip kalamamak en zorudur aslında.. resmen araf'tır yaşanan.. ve en kötü karar bile kararsızlıktan iyidir teziyle zor da olsa bir karar verilmelidir..
kalmak zordur. tüm anılar üstüne yıkılmış bir şekilde kalmak. her yerde yaşantılar.. birlikte geçtiğiniz sokakta, yaşadığınız evde. bazen bir koltukta bazen bir duvarda. *
kalmak zordur. duruş , sabır , güç gerektirir. gidenin bıraktıklarını taşırsınız. çünkü giden hiçbir şeyini almaz yanına. sevginizi de sizinle birlikte bırakır. zor olan onu taşımaktır.
yol ayrımındakileri; tınısı ile ayrı, sözleri ile ayrı sarhoş eder. elbette müzik ruhun gıdasıdır da bu tür araf minvalli şarkıların menfi etkileri olduğunu teslim etmek gerek.
kalmak her zaman icin daha zordur, gidenin illaki sevgili olmasına gerek yoktur, aileden herhangi birisi veya yakın bir arkadasınızın gitmesi de sizi zorlayabilir. yıllarca o na alısmıs olmak sizi onunla bir bütün yapar, gittigi zaman hep bir parcanız eksik kalır, o nunla gerceklestirdiginiz eylemlerden zevk almamaya baslarsınız eger o nsuz da gerceklestirebiliyorsanız.
gitmek bir bakıma daha kolaydır özellikle giden daha önceden bilmedigi yeni bir ortama gidiyorsa, tamam kalan sadece o nun eksikligini hisseder, giden arkada bıraktıgı herseyin ama yeni bir ortamda yeni arkadaslıklar yeni zevkler bir bakıma yeni heyecanlar yasayacagından unutması ve adapte olması daha kolay olur. insanoglu yaradılısından dolayı herseye alısır zamanla, alısmak zorundadır cünkü bir sekilde yasaması gerekir ve evet alısırda, nelere alısmadık ki yasamımız boyunca bir düsünün en sevilen kisilerin ölümleri, aile ortamının rahatlıgından kopup gitmeler ve bircok seye malesef alısmak zorunda kalıyor insan.
gitmek zordur...
her zaman için boynuna asılmış bir yafta gibidir bu fiil, eylemlerin en acısıdır belki de...
kalmak da zordur...
hep birşeyleri bekler gibi kalırsın bir yolun ortasında;işlek trafiğin arasında korna seslerine bile aldırmayacak kadar şuursuzlaşırsın bazen...
