giden genelde kaçandır. giden yakan kalan yanandır. gidenin bahanesi genelde geçersizdir, sadece gitmek için uydurulmuş bir yalandır. bir kere dur der kalan, kalır belki ama sonra yine gidecektir, gitti de. mirkelam'ın bir şarkısı vardır orada aynen şöyle der;
--spoiler--
Kalanların gidenleri hissetmesi intihar...Atlayıp sevgiden bir derin boşluğa...
--spoiler--
gitmek bana göre acizliktir, korkaklıktır, savaşmaktan kaçmaktır eğer haklı bahanelerin yoksa. gideni bırakın gitsin, bir kere giden yine gider. miş yani, anlıyorsun zamanla...
gitmek lüksü, kimsesizlik ya da sorumsuzluk gerektirir.
herkes gidebilir gerçekte belli bir ekonomik özgürlüğe sahipse. ama geride kalanları düşünmektir ayağa takılan pranga.
gitmek bir lüks değil ihtiyaçtır. bu durum; anlamsız bahanelerin arkasına saklanıp, kaçışını genel prensibiymiş gibi gösteren ve bununla övünen oysa yalnızlığa kendini itmiş ya da itilmiş, derin keder sahibi olan ve fakat bunu dışa yansıtmamaya çalışan, mücadele yetisi gelişmemiş, gittiği her yerde bir savaş vermesi gerektiğinin bilincine erişememiş insanlar için değil; tam anlamıyla kalmak için tüm sebeplerini yitirmiş ve gerçekten önceliği iç huzuruna vermiş, mutluluğu giderek yakalayacağına inananlar içindir.
