Güz yaprakları düştü
Gazeller oldu.
Bulut indi yeryüzüne
Sevdalı oldu.
Bir avuntu, biraz keder
Böyle bize neler oldu.
Bu ayrılık bir de hasret
Çekilmez oldu.
Ay karanlık, hep karanlık
Yüzün bize döner oldu.
Bir ihtimal daha vardı
Felaket oldu…
Gitme gitme, gitme kal bu şehirde…
Gitme gitme, yazık olur bize…
Geceler kör, dilsiz sanki
Konuşmaz oldu.
Hüzünler koyduk üstüste
Ayrılık oldu.
Bir avuntu, biraz keder
Böyle bize neler oldu.
Bu ayrılık bir de hasret
Çekilmez oldu.
Ay karanlık, hep karanlık
Yüzün bize döner oldu.
Bir ihtimal daha vardı
Felaket oldu…
Gitme gitme, gitme kal bu şehirde…
Gitme gitme, yazık olur bize…
Karanlık, kapkaranlık bir şarkı. Tıpkı 90'lardaki nazan öncel gibi kapkaranlık. Karanlığın dehlizlerine ait, tabir yerindeyse şarkı, yaratıcısı nazan tarafından karanlık dehlizlerde yitip gitmek için yaratılmış.
En ufak ayrılıklarda anılara, sevdiğine rest çeken, git diyen sezen'in diline hiç olmamış, yakışmamış. Tamamiyle eksik. Halbuki Biz vallahi, sevdiğinin ardından koşan, gururunu aşkı için yerle yeksan eden harbi kadın nazan'ı sevdik.
