Öncesinde herhangi enstürman çalmamış/öğrenmemiş biriyken ben bas gitara başlıycam dediğim ve başladığım zamanlarda beni anlatan durumdur biraz çabayla neye sahip olduğunun farkına varacak insan.
unkapanı'ndan 50 tl' ye aldığım gitar ve internetten aldığım 150'tl lik uzun sap bağlamayla içinde bulunduğum grup. pişman mıyım? değilim. üstüne üstün yaklaşık 24 maaş sonraki birikimimle de konsol piyano alacağım.*
olmayandır. hiç kimse sırf odamda dursun diye 200 lira vermez. ayrıca kız odaya kadar gelmişse zaten iş bitmiştir tekrar odada ki gitarla tavlamaya gerek yok. üstelik 200 lira da cabası.
Ben oluyorum o kişi.. Yıllar önce bir doğum günümde akrabam tarafından hediye edilmiş, her yaz öğrenmeye niyetlenip kursa yazılıp sıkıldığım gerçeğiyle odamda çürür gider.
bir dönem bu kişi hepimizdir efenim. o kadar ki çalamadım annem onu gitmiş birinin çocuğuna vermiş düşünün arkadaşlar. şimdi hedefim ud hadi bakalım azıcık da köşede o dursun.
benimdir efenim. ailede herkesin müziğe yatkınlığı olupta benim bu yetenekten zerre kadar almamiş olmamdan dolayi. kardeşim çalmadiği zamanlarda aksesuar olarak odada ki görevini başariyla yerine getiriyor.
hava insanıdır. hadi çalsana diyen kızlara "yıllarımı verdim ama paca de lucia konserini izledikten sonra ustalığa saygı olarak bir daha elime almamaya yemin ettim" diyerek olaydan ayıklanmaya çalışıp kızı bir an önce yatağa atmaya çalışan fikicidir.
