'defol' harikadir ornegin bunun icin.
' umrumda degilsin, gitmeni istiyorum.' mesela.
iste orda kalamazsin daha fazla ama gitmek de nasil onu da bilmiyorsun.
insan kalamayacaginu bile bile gitmeyi unuttugu icin oratada kaliyor bir sure.
git? peki nereye? kime? ne zamana kadar?
gidince her sey bir sekilde degisime ugruyor iste. alin yazina bir centik atip baska bir yola devam ediyorsun.
baska biri, baska bi yerde.
verilen tum sozler unutulana kadar, yuzler eskiyene, sesler artik hatirlanmamaya baslayana kadar.
belki de ayni evde, ayni yerde bir baskasi ile baska birine donusene kadar.
sanki git denilenin de gitmeye gönlü varmış gibi durmaktadır. şiiri bilmiyorum bi' dize paylaşılmış ama direkt yardırıcam. her iki taraftan da yapılması istenilen ancak gerçekleştirilemeyendir. aklıma yarı iletkenlerin elektriği iletmeye çalışması geldi. yarı iletkenlerde 2 elektrovolt değeri civarı enerji verilmesiyle iletkenliğe geçiş oluyor, böylece boş elektron iletim bandına taşınıyor filan. demek istediğim burada yeterli enerji verilmemiş, daha eşik değeri aşılmamış duygularla karşılaşıyoruz. yoksa git dediğinde gidecek hatta git demeden bir difüzyon gibi reaksiyonu gerçekleştirebilecek duygu yoğunluğuna sahipse insan giderdi. daha sanırım bir şeyler daha yaşanması gerekiyor burda bunu anlıyoruz. bir sevgi kırıntıları var. bağın kırılmamasını sağlayan bir enerji var. elektrik almak derler ya mesela. o elektrik var hala bünyede, kalmış. belki de hiç gitmeyiz he. gerek olmaz. hiç gitme ki gelmen gerekmesin mesela. bayağı saçmaladık he. güzel oldu kafam boşaldı.
