akp'nin milletvekili anlamında daha fazla kişi çıkardığı il. 4 akp, 1 chp çıkmıştı son seçimde. ama kerim aksu adam gibi bir belediye başkanı olduğu için belediyeyi chp alıyor tabi.
saymakla bitmez icraatları vardır ama şu 2 şeyi önemle vurgulamak gerekir;
1- haftanın 7 günü halkın arasında görebilirsiniz.
2- kapısını çalıp belediye başkanı ile görüşebilir, oturup çayını içebilirsiniz.
Topal Osman Ağanın memleketi, Milli mücadelenin öncü illerindendir. Yağlıdere gibi bir ayıbı olsa da genel çoğunluğu onurlu, şerefli vatan sever insanlar olan güzel bir ildir.
AKPKK fındık üretimine darbe indirmeden önce sadece fındıkla ve 1 milyondan az nüfusla yıllık ekonomiye katkısı neredeyse T.C'nin 1 yıllık Turizm geliri kadar olan ildir. Aynı zamanda gene AKPKK tarafından baltalamadan önce Kalem fabrikası, Kağıt fabrikası vb. gibi üretim alanları ile ekonomiye çok katkısı olan çalışkan bir ildi!!!
Topal Osman Ağanın memleketi, Milli mücadelenin öncü illerindendir. Yağlıdere gibi bir ayıbı olsa da genel çoğunluğu onurlu, şerefli vatan sever insanlar olan güzel bir ildir.
AKPKK fındık üretimine darbe indirmeden önce sadece fındıkla ve 1 milyondan az nüfusla yıllık ekonomiye katkısı neredeyse T.C niin 1 yıllık Turizm geliri kadar olan ildir. Aynı zamanda gene AKPKK tarafından baltalanmadan önce Kalem fabrkası, Kağıt fabrikası vb. gibi üretim alanları ile ekonomiye çok katkısı olan çalışkan bir ildi!!!
2 sene yaşadım. insanı iyidir, tutuculuk ve yobazlık en alt seviyededir ama bu şehir insanında şöyle bir şey var; alayı kaypak.
kaypaktan kastım şu; verdikleri sözü ya tutmazlar ya da 2 ay sonra yerine getirirler. mesela işi 1 haftada bitiririz diyen su tesisatçısı 1 ayda bitirir, borcumu 3 gün sonra ödeyeceğim diyen 3 ayda öder, birlikte iş yapacağınız adam işim çıktı der. eğer kendinizi buna planlarsanız ve verilen süreleri 3 ile çarpıp, programı ona göre yaparsanız sorun yaşamazsınız. onun dışında cana yakın insanlardır, iletişimleri kuvvetlidir.
dışarıdan, özellikle büyük bir metropolden buraya giden insan için hayat ilk 6 ay çok zor geçer. 1-2 tane cafe var, 1-2 tane çay bahçesi var, sikindirik bir avm var, hepsi bu. lakin karadeniz'de insanın içi rahat olmasa da kafası rahat oluyor, 6 ay sonra falan alışıyorsunuz buraya. benim yaşadığım zamanlarda nereye gidersen git taksi 5 lira alırdı, taksimetre diye bir şey yok zaten. 10-15 kişi dolmuş bekliyorsanız telefon açıp duraktan bomboş minibüs gönderiyorlar. balıkçıları has adamdır, çok kıyaklarını gördüm. yalnız yazın fındık toplayıp, bütün kış parayı birahaneye yatırıp, kafa güzel millete salça olan +50 yaş üstü o amcaların hepsinin de teker teker amına koyayım.
insan yine de giresun kalesi'ni, gazi caddesi'nde boş boş volta atmayı, belediye çay bahçesi'nde oturup tavla oynamayı falan özlüyor. keşke bahanem olsa da gitsem ama çok uzak nalet yer. bütün ilçelerinden tutun, köylerini gezmiş birisi olarak da; şebinkarahisar'a gitmenizi asla tavsiye etmem. hadi bitki örtüsü farklı tamam da, insanları da bir acayip. ilk gittiğimde şırnak'tayım falan zannettim, karadeniz ile hiç alakası yok.
şu an hayatımı sürdürdüğüm, gazi caddesini araç trafiğine kapatmakla çok doğru bir iş yapmış, insanının iyiliğini sokak hayvanlarının sizden korkmamasından anlayabileceğiniz muazzam bir sahil şehri.
dünyadaki en kaliteli çepniler burada yetişir. ihracatı en yüksek çepni şehridir. fındık zamanı 7 yuzbinlere cikam nufusu fındık bitince 101 bine düşer.
Oralı bir aile dostumuzdan, türkiyenin en kaliteli fındığının burada yetiştirildiğini duymuştum. Benim açımdansa diğer yerlerde üretilen fındıklardan bir farkı yoktu. Kaliteden kastı hiç birisinin içinin boş olmaması ise şayet o zaman adama katılabilirim.
tarihde birden hatta ikiden fazla kere türk istilasına uğrayan şehrimiz. birincisi mö 2. binyılda kimmerlerin, mö 1700lerde komanların, mö 1300lerde iskitlerin (amazonlar) ms 1397de ise oğuzların istilasına nail olmuştur. hatta kimmerler ilk yunan kolonilerini mö 1800lerde durdurup yunanları ilk kez denize dökmüştür. ikinci yunan kolonileşmesi ise iskitler zamanında olmuştur ancak yerli halk pontus yıkılana dek dilini ve kimliğini korumuştur. dil asimilasyonu ise roma döneminde başlamış ve halk tamamen rumlaşmıştır. ancak rivayet odur ki oğuzlar yöreye geldiklerinde trabzon imparatoru canik beylerine elçi göndermiş ve bu elçi karşıdaki adamların dilini kendi köyündeki konuşulan dile benzetmiş hatta sonrasında rumcayı bırakıp türkce anlaşmaya başlamışlar ve az buçuk sohbeti yapabilmişler. günümüzdeki trabzondaki paluk kelimesi eski iskitcede balık demekmiş ve bu şekilde telafuz edilirmiş.
