efendim küçükken pastel boyalarımız vardı, hepimiz a4'den irice a3'den hallice resim kağıtlarına bir şeyler çızıktırır, elimiz yüzümüz boya içinde annelerimize koşardık: anne baak ben yaptım derdik. anacağızlarımız da onca işin içinden başlarını kaldıramaz, eferim yavruma tarzı diyaloglarla geçiştirirlerdi bizleri.
e zaman değişti, teknoloji ilerledi, internet diye bir şey türedi, efendim sözlükler çıktı piyasaya, yazar olundu falan. çok değişti hayat, çok. artık pastel boyalarımız yok, entrylerimiz, başlıklarımız var. o halde ne yapmalı, beğendiğimiz entrylerin linkleri alınmalı, msn iletilerine, tivitlere, feyzlere meyzlere kopyalanmalı.
neden? çünkü sözlükte takip edemiyor arkadaşlarımız bizi. adres çubuğuna uludagsozluk falan yazmak zor, hem ben msne girdiğimde onlayn kaç kişi var biliyo musuaan? hepsine anında zerkediyor yazılanlar. böyle inceden inceden mesaj da verebiliyorum bazılarına. hem sonra bunları yazmak için neden blog falan açayım ki, sözlük var mna koym, ben yazayım herkes okusun. format mı? yok hacı yeni kurdum windowsu, gerek yok formata falan . * karmama bakiim, heh hazır tıklamışken artılayın da, canlarım benim.
şimdi baktım da, annemiz mutfaktaki işlerden hala başını kaldıramıyor. ama çizdiğim saçma resmi gözüne gözüne sokarsam mutlaka görür. yine eferim yavruma deyip geçiştirmesin de, bu yaştan sonra bünye kaldırmaz, malum...
