yirminci yüzyılın en önemli kadın şair ve yazarlarından Ingeborg Bachmann'ın güzel ve manalı şiiridir. gitmek ve trenler birbirine arkadaş olduğundan memleket garları kitabında erzurum tren garı'nın anlatıldığı bölümde feridun andaç bu özel şiirin ilk dörtlüğüyle maziye yolculuğunu başlatır.
Gidiyoruz, tozlanmış, onca yitirişten
nicedir katılaşmış yüreklerimizle.
Yalnız bizi dinlememeleri değil mesele,
sağırlaşmışlar da üstelik, tozlanmış
inlemeleri duyup yakınamayacak kadar.
Şarkı söylüyoruz, ezgi yüreğimizde.
Oradan çıkabildiği hiç duyulmamış.
Yalnız arada bilenlere rastlanırmış:
Tutan olmamıştı bizi, kalalım diye.
Duyuyoruz. Paydos artık ağırdan yürümeye.
işin sonu da kalmayacak yoksa.
Ve çeviriyoruz gözlerimizi Tanrıya:
Alın terimizin karşılığıdır ayrılık!
