ah muhsin ünlü'nün "âlem"e fiktif-asabi selamı.
aklım çıkıyor.
dayanamıyorum.
dönüp dönüp tekrar okuyorum.
bir kitap bu kadar mı insafsız olur?
bir şiir bu kadar mı çivi çakar?
bir şair bu kadar mı imanlı olur?
meydan okumak istiyorum.
cenke susamışım.
biatı özlemişim.
itaate varmak istiyorum.
sadece sokağa çıkıp 5000 kişiyi zımbalayıp, 5000 kişiye ilan-ı aşk etmek istiyorum.
şiirlerde "yusuf" ya da "kuyu" denmesin artık.
başkaldırıya madalyası iade edilsin.
zarifoğlu gelsin.
yorganın üstüne battaniye örtenler kanaat notu olarak "pekiyi" alsın.
hatıraları hatırlatanlar kahırdan kazanlarda yansın.
hatıraları hatırlatanlar gülsuyunda yıkansın.
şems kim?
hallac kim?
latince'yi bilmek zorunda mısın?
gemileri yakanlar bana kavgayı öğretse,
sonra gelip sevdayı mıhlasalar...
bir kitap bu kadar çok şey yazdırmasa...
ben kendimi bir "halt" sanmasam...
kendime geleyim ki, herkes bana gülsün.
bu kitap ilköğretim 2'de iki kez okunsun.
dahi anlamına gelen 'de' oyundan atılsın.
ah muhsin ünlü bir şiir daha yazsın.
"[...]
ayakkabilarini kapimin önünde görmeyi istiyorum!
cünkü bu,
seni seviyorumun icine nal salmak demektir
ve hareketinin bana durdugunu akla uydurur.
oysa seni sevmem toplumu mesru kilar
ve gitmen beni dile indirger sevgilim"
"ah laikse aşkımız biter elbet bir kışbaharyaz günü
gözlerin uçurumlar kaydeder avuçlarıma
bir çınar gövdesini bir hamle daha yayar
üç içbükey komodin silah çeker vurulur
sen gidersin, denklem düşer, ben aşk olduğumu ağlarım
bir kelebek konduğu yerde bir mayın olduğunu anlar.
biliyorum lir sızmıyor şakaklarımdan
ve yüzümde şeyh çıldırtan yarıklar da yok
annem beni hep çok sevdi, kız gördüm mü ağlıyorum
modern bir alışkanlıktır ölmek, seni dogasiya seviyorum
ben sana düzenli olarak telefon ediyorum.
"herşey bitti" dediğin anda bir yaprak kök salar damarlarında, susuz yuttuğun, antibiyotik niyetine aldığın bir yalanın y'an etkileri hazımsızlık yapar. "bana yalanlar söylese yetinecektim, ama yalan söyledi"* kabilinden bir tebdil-i mekan vakasına su verirsin, öfkenin yalancı peygamberliğinde. ki doğrudur, k'an davasıdır bilinçsizce içinde güttüğün, hiçbirşey ifade etmez artık, aşk sandığın bir yanılgının toprakaltı sürgünlüğü... ne içinde büyüttüğün stoplazmik kıvrımlara yol verirsin artık o'ndan geçen, ne de herhangi bir şekilde aya'küstü sancılarına bir durak ararsın o'nda bekleyebileceğin...
"zamanın akli dengesini bozan trajik sevgililer olacağımıza aynı hastalığın iki farklı belirtsi gibi yaşarız başkalarının vücudunda. daha çok çiçek açarsın, salacak çok kokun var zulanda. şüphesiz,eklenmeye gelmedin ya dünyada birilerine... start hakemin de yok parmağının kasıldığı tetikte. korkmuyorsun da. ya namludan sıfırdan çıkarsa diye..." *
gibilerinden birşeyler karalamaya çalışırsın haddin olmayarak, g'üç noktaların yerini doldursunlar ya da sadece l'af olsun diye... gidiyorsundur. hepsi budur. ikinizin de ke(n)di olduğu bir hayatta görüşmek üzere...
ha bir de, "günaydın, gittim ben" diye de cıvıklaştırırdım ya cop'üler kültür ekseninde, neyse...
isminden anlaşılıyor ne olduğu. şiir insanın en aslı seslenişidir denir, gidiyorum bu, acaip bir samimiyet içerir bu asliyet içinde. anlaşılmaz gibidir, şaka gibidir şiirler, komik gibidir, ama yara kanıyordur onu anlarsınız. gülemezsiniz bu yüzden, içlenirsiniz. kelebek etkisi gibidir. size "gitmen beni dile indirger" der, siz filistini hatırlarsınız.
fikrim $u ki obskurantizmde ulysses ile yari$ir.
$airinin sadece kendisinin anlamlandirdigi ve/veya anlamlandirabilecegi, ancak okura hicbir giri$-ciki$ kapisi gostermedigi oyle cok ki ifade, anlatim var ki.. efsane bir kitap diyemiyorum. diyememin sebepleri var cunku.
yeralti edebiyatina; populeri yeren, sistemin carkina comak sokan, muhalif duru$uyla kendisiyle yonde$ goru$ sahiplerini de yanina alarak, "kotu" olana kar$i bir duru$ yaratan, yaraya pansuman kabilinden filantropi urunu eserlere ve eser sahiplerine; goz onunde olmayip piyasala$mayana kar$i cok $ahane hisler beslemeyi ata sporu haline getirmi$iz. ust duzey bir kitap gibi duruyor mu sizce bu?
yok kendisi bastirmi$ da birtakim cevreler de bunu sahiplenmi$ler gibi bir meyil var, ben buna kilim. edip cansever'in tek bir $iirini $u kitabin tumune degi$mem desem sevenleri kizacaklar; bayiliyoruz mistisize edilmi$ olani goklere cikarmaya, bayiliyoruz az bilineni pohpohlamaya.
"kimse bilmiyor bu grubu, kesin superdir $arkilari"
"kimse izlememi$ lan bu filmi; kiymetini bilememi$ler"
"olm bu kitabi adam kendisi bastirmi$, piyasada bile yok"
orgazm oluyor musunuz $u du$unce trafiginde merak ederim. ah muhsin unlu ah, "sinemanin 50 senelik omru kalmi$tir" diyecek kadar bayagila$tirdi ya seni bu sistem, ona benim kafam girsin. kusura bakma.
en iyi ilk kitap. memleket sathına yayılmış şiirsizliğe ilaç niyetine gidecek şiirler yaralarınızı sarıyor,sonra yaralıyor tekrar sarıyor bu sarmal bir süre sonra şifozren hal alıyor. *
rabbim şimdi bir polisi tutuklar gibi
değişik bir hayvan tıkanıyor göğüslerimde
menşei cam çocukların haysiyetiyle
pasiflora anlamında tren koşayım
koşayım filmlerin ismi bu olsun
şehre laciverd bir ceket gibi yakışsın yağmur
rabbim gör rabbim duy rabbim bağışla
rabbim kızın annesi bankada memur.
sol yanlarım cumartesi küle çalışsın
mason teşkilatlara çarpsın bisiklet
titreyeyim muştalara sapayım kopkor
rabbim kız okula geliyor.
yaşasın cumhuriyet!
......
ah muhsin ünlü'nün 1993 ve 1998 yılları arasında yani 20 ila 25 yaşlarındayken yazdığı şiirlerinin yayınlandığı kitabının ismidir gidiyorum bu*
edebiyat çevrelerinden kabul görüp görmediği noktasında tartışmalar yaşanır durur kitap için. bazıları için bi paçavradan ibarettir bazıları içinse dünyada şiir için söylenecek en nadide mısralar. her iki fikrinde taraflarına saygı duyarım şiirden hiç anlamayan biri olarak. ama şunuda kabul etmek gerekir ki underground denince edebiyat müzik veya herhangi bir sanat dalında nedense bireysel ve toplumsal bazda reaksiyonumuz daha acımasız olabiliyor. ah muhsin ünlü bundan fazlasıyla ağzının payını mı almıştır yoksa bazılarının iddia ettiği gibi bunun ekmeğini mi yemiştir bilmiyorum ama ah muhsin ünlü için şahsi kanaatimi belirtmem gerekirse yine belkide modern bir refleksle yine onun kendi ağzından belirteceğim bunu:
Yoksa ne şiirdir, ne şiir değildir; mısra nasıl çatılır; eh, bunları ben de biraz biliyorum çok şükür.
--spoiler--
Bugün sokakta yürürken bütün kızlar bana baktılar.
Allah Allah niye hep bana bakıyorlar ki diye düşündüm,
sonrada bugün meğer Murat'ın gömleğini giymişim.
--spoiler--
az önce okuyup bitirdiğim ve yer yer beni çok etkileyen ah muhsin ünlü'nün şiir kitabı. kendisini leyla ile mecnun'un yönetmeni onur ünlü olarak tanıdım ilk defa ve anında bir hayranlık uyandırdı bende. keşke daha önceden tanısaymışım bu adamı dedim. hemen filmlerini izlemeye koyuldum ve evet dedim bu adam harika bir adam. gel gelelim gidiyorum bu isimli şiir kitabını geçenlerde doğumgünümde bir arkadaşım hediye etti bana ve bir çırpıda okudum bitirdim. açık olmak gerekirse çoğu şiirden çok da bir şey anlamadım ki bu çok da umrumda değil. bazen okuduğunuz bir şiirin ya da izlediğiniz bir filmin size bir şey hissettirmesi ya da bir şey vermesi gerekmiyor. sadece okuyun, izleyin dümdüz. yer yer gülün, sorgulayın ama ille de bir şey vermesini, hissettirmesini beklemeyin. harika bir boşluk ve bu boşluktan doğan hayata, değişik bir bakış açısı bu. çünkü bence ah muhsin ünlü'nün yapmak istediği de buydu. o anlaşılmazlığı, o absürdlüğü insanlara aşılayabilmek. kitapta ah muhsin ünlü'nün dini tarafı ilgimi çekti çünkü şu an da yaptığı işlere bakıldığında onun bu tarafı çok garip geldi bana. çok da etkiledi ayrıca. kitabın açılış sayfasındaki ''bir eskimo türküsü'' bence ah muhsin ünlü ya da diğer bir deyişle onur ünlü kafasını anlamaya yetecek sadelikte ve açıklıkta bence.
--spoiler--
Güleceğim tutuyor.
Kızağımı kırdım çünkü.
Kırıldı orta direkler. Güleceğim tutuyor bu yüzden.
burda, talaviyak'da
bir buz kümbetine çarptım devrildim diye güleceğim tutuyor.
oysa gülünecek nesi var bunun ?
evet, sokağımızda kaç tane kuş bulunur ? : sayısını bilemiyorum, çok var.
ne yapıyorlar ? : kimisi uçar, kimisi de iki ayağının üzerinde birden -yahut tek ayağının- dururlar öyle.
babaları var mı ? : evet sanırım. babaları zengin değil.
öyle mi ? : evet, öyle.
--spoiler--
--spoiler--
artık seni bir çiçeğin yerine kopartmak
istiyorum sevgilim.
--spoiler--
--spoiler--
ayakkabılarını kapımın önünde görmeyi istiyorum !
çünkü bu,
seni seviyorumun içine nal salmak demektir
--spoiler--
--spoiler--
modern bir alışkanlıktır ölmek, seni doğasıya seviyorum
--spoiler--
--spoiler--
öfkemi devletle bir toprağa gömüyorum
--spoiler--
ayrıca;
insanlar başlığı altında annem'e diye ithaf ettiği günlükler kesinlikle okunmalıdır.
bunun yanı sıra kocelisin sen bizim canımız şiirindeki ''bağırmayan taraftar siktirsin gitsin'' dizesiyle kahkaha atmaya sebep olurken yine aynı şiirin her dizesinin sonunda söylediği ''U must say good-bai 2 me.'' ile de hüzünlendirir.
ve tabi ki şu şiirlerin kesinlikle okunmadan geçilmemesi gerekir.
"Ah Muhsin Ünlü, 1973 yılında izmit'te doğdu. Altı yaşından itibaren yirmi üç yıl boyunca öğrenci olarak yaşadı. Öğrencilikle ilişiğinin kesilmesinin ardından fotoroman yönetmenliği, düğün müzisyenliği ve ticarî yazarlık yaptı. 22 Haziran 1993 günü akşamı, saat altıya çeyrek kala başladığı şiir çalışmalarına, 4 eylül 1998 sabahı on biri yirmi geçe son verdi. Tekrar şiire başlamak için uygun koşulların oluşmasını tevekkülle ummak istiyor."
sen beni öpersen adlı türk şiirinde imge patlaması yapan şiiri içinde bulunduran, iletişim yayınları tarafından basılan piyasada 8 liraya satılan kitap.
Son 10 yılın en iyi şiir kitaplarından birisidir, hatta 1.cidir.En vurucu şiiri paylaşıyorum. Kapak resmi çok ünlüdür.
ben sana düzenli olarak telefon ediyorum.
adlı bir cengaver olarak telefon ediyorum.
hakiki cinayetler işleniyor görüyorum.
isa görüyor, şeyhim görüyor, ben görüyorum.
ben sana düzenli olarak telefon ediyorum.
yüzyıl şilisinden bir jazz javulcusu inliyor tam arlarımda
hiç durmadan kentli mağlup kıyasıya mağrur ve mor
bir çocuğum şimdi pişman olmak için
birbiriylebağlantılıyüzbinlerceyılım var.
seni sevmem
bu savaşı
kesintiye uğratmaz
ama ordan bakma!
bu, werther`in
leş kanını
gül kılar.
birleşmemiz radikal olacak ben kan vereceğim
otobüsler olacak, trenler, bütün öldürülmüş cumhuriyet şehirleri
saçlarım uzun olacak, bıyıklar, gözlükler, gideceğim
çığlıklarla düzülmüştür aşk şiirleri.
gideceğim en eski öykümde devlet denen şirk yazacağım
göz bebeklerimde kent gördükçe kırılan gıçlar,
ve bir dizeyi haklar gibi terli ellerim
bu çağın açısını dik tutacaklar.
bana bir öpücük verin yoksa galip döneceğim
ufka bir bakın ordum akıp gidecek
elimde çözülecek makina ve cinayet
marşlar yazıp halkımla söyleyeceğim yoksa.
inanmışım kaybetmek esrarıdır olmanın
çıldırmış bir vaşak gibi kaybediyorum.
ipimden kurtulmuşum kaybediyorum.
birleşmiyor ellerimiz haykırıyor trapez
tanklar tank olup geçiyor üstümüzden
helvetius haklı, devlet şaşkın, piyanist kara
memleket sana rağmen ket vururken yarama
şu çıplak çocuk şu büyük türk şairi ben
-ve emir 'kun' diyor; doğuruluyorum-
'bu ülke'den daha bıçkın tamlama bilmiyorum.
bana bir öpücük verin yoksa şair öleceğim
ilk dildar tohum ekecek sözüme yoksa
ve bir dizenin tan yerini ağartamsıysa
ellerini tutarım ki kudurtucudur.ellerin
bunun için gözlerinin meryem hali sevgilim
gözlerinin meryem hali gerçek yurdumdur
ki zuhrettiğinde ilk formuyla isa yeniden
ağlıyorum, ağlıyorum, ağlıyorumdur.
ben bu çağdan bir kere de şerefimle geçeceğim
lazım gelen gülleri göğsüme gömerek
birleşmemiz radikal olacak ben kan vereceğim
bunu daha çok küçükken bir film de görmüştüm!
ah laikse aşkımız biter elbet bir kış baharyaz günü
gözlerin uçurumlar kaydeder avuçlarıma
bir çınar gövdesini bir hamle daha yarar
üç içbükey komodin silah çeker vurulur
sen gidersin, denklem düşer, ben aşk olduğumu ağlarım
bir kelebek konduğu yerde bir mayın olduğunu anlar.
beynime düşer infilak eder
ben dünyaya karşı durmak ile meşhurum
olma. yokluğun bulunmaman bedenime lacivert lavlar akıtır.
nasıl çekip gitmiş bir şaman
çekip gitmiş, bir şaman değilse en çok
benim gibi sonsuz bir at
hiç koşmuyorken de attır.
biliyorum lir sızmıyor şakaklarımdan
ve yüzümde şeyh çıldırtan yarıklar da yok
annem beni hep çok sevdi, kız gördüm mü ağlıyorum
modern bir alışkanlıktır ölmek, seni doğasıya seviyorum
yeniden dünyaya gelsem yeniden seni severim
ben sana düzenli olarak telefon ediyorum.
adlı bir cengaver olarak telefon ediyorum
hakiki cinayetler işleniyor görüyorum
isa görüyor şeyhim görüyor ben görüyorum
ben sana düzenli olarak telefon ediyorum
mıknatıssız bir pusula olarak
