bir 'veda' lafının arkasından sürüklenen insandır. umutsuzca bekleyendir, yavaş yavaş gökyüzüne açılan elleride kapanacaktır, sonunda ona sadece ağlamak kalacaktır, bir gün o da tükenecektir, yüzünden akan yaşlardaki tüm harfler, kelimeler tükenecektir. susukunluk kalacak, artık yüzünden dökülen cümlelerde terkedecektir onu. ve bir gün kendine geldiğinde tüm cümleleri kurmayı öğrenecek, bir erkek/kız için değmeyeceğini anlayacaktır.
dip not: nasıl da mutlu son oldu ama eheh, öldürmeyen acı güçlendirirmiş..
allah düşmanımızın başına bile vermesin. ağlarsınız, gözleriniz şişer; sonuç olarak havayı bile alamazsınız.. nefes alma yetiniz çoktan zarar görmüştür. *
" giden gitmiştir, gittiği yerde bitmiştir. ben gideni değil, giden beni kaybetmiştir. " diyemeyecek kadar kendisini sevmeyen, kendini bir halta benzetemeyen, hep hatayı kendinde arayan insandır.
masumiyetini kaybetmiş olmasına üzülen insandır. hani inandıkları varya onlardır asıl yıkan onu. gözünde büyüttüğü mükemmel insanın giderken sığındı bahanelere bakarak incinmiştir. oysa o onu kayıtsız şartsız ,mangal gibi yürekle sevmiştir. dedim ya masumiyeti ve inandıkları yok olmup gitmiştir. ağlaması ondan.
yoksa anası elden olanın yokluğu olmazmış.
vazgecemeyen insandır. sevilen agır bir yemeğin bitiminden sonra insanın midesine oturması gibidir önce bu duyugu. zaman geciyor gözyaşı dinmiyorsa hala kavramı girer işin içine yani içinde bir düğüm vardır yıllandıkca daha da acıtır.
