arkasından cümle kurulmaz.
gidilmesine karar verildiğinde ya da kendisi gitmeye karar verdiğinde "hoşça kal" ve bir daha konuşulmaz.
hee bu arada, o "hoşça kal" gayet içten söylenir.
1. gün/ güle güle.
2. gün/ neden gittin.
3. gün/ çok özledim.
4. gün/ ne olur dön.
5. gün/ bak son kez soruyorum.
6. gün/ amma naz yaptın.
7. gün/ aman bana kızmı yok.
8. gün/ yeni bir aşk.
beni onca süre nasıl mutlu etmişsen hep mutlu ol, diyebilmelidir insan; eğer karşıdaki hiçbir şey yapmamışsa ama ayrılmak zorunda kalmışsanız.
çünkü biliyorsunuzdur, sizin gözyaşı döktüğünüz kadar, o da gözyaşı dökecektir; hissettirecektir.
tüm öğrettiklerin için, her şeyi unutturan güzel sözlerin hatrına hep mutlu ol.
"ben kimseyle gelecek kuramam" deme, bir gelecek kur biriyle.
istediğin gibi bir kız çocuğun olsun, o güzel peltekliğinle dalga geçen, göğsüne başını koymaktan daha güzel bi şey bilmeyen bi sevdiğin olsun.
"benim için imkansız" deme hiç, hiç deme; mümkün olsun her şey.
vs vs.
bu hayat başka türlü anlamsız. böyle şeyler söylenmeli.
