yaşanılmışlıklarımızı bir seferde silip attığın çelişki kokulu cümlende nasıl unutturabildiysen benliğine beni, en acı ihanetle vuralarak inançlar -ama asla unutturmayarak sensizliğini bu cana- devam edilmeli hayata kalındığı yerden, oyun devam etmeli sensiz ama senle.
Şimdi sen kalkıp gidiyorsun. Git.
Gözlerin durur mu onlar da gidiyorlar. Gitsinler.
Oysa ben senin gözlerinsiz edemem bilirsin
Oysa Allah bilir bugün iyi uyanmıştık
Sevgiyeydi ilk açılışı gözlerimizin sırf onaydı
Bir kuş konmuş parmaklarıma uzun uzun ötmüştü
Bir sevişmek gelmiş bir daha gitmemişti
Yoktu dünlerde evvelsi günlerdeki yoksulluğumuz
Sanki hiç olmamıştı
.
.
.
Madem ki istiyorsun öyleyse durma git
Beni düşünme rahat ol yalnız kalabilirim
Sende bilirsin hiç bir acı sonsuza dek sürmez
Hatta her an yeniden sevebilirim
Olmazdı bende biliyorum haklısın haydi git
Korkma seninle gerçekten dost olabilirim
Aslında bende uzun zamandan beridir sana
Ayrılmak istediğimi söylemedim haydi git
Git...Git...Gitme dur ne olursun
Gitme kal yalan söyledim
Doğru değil ayrılığa daha hiç hazır değilim
Aramızda yaşanacak yarım kalan bir şeyler var
Gitme dur daha şimdiden deliler gibi özledim
ikimiz içinde doğru olan böylesi git
inan bana sandığın kadar üzgün değilim
içimde yepyeni bir hayata başlamanın
Sevinci ve heyecanı var artık git...
Git...Git...Gitme dur ne olursun
Gitme kal yalan söyledim
Doğru değil ayrılığa daha hiç hazır değilim
Aramızda yaşanacak yarım kalan bir şeyler var
Gitme dur daha şimdiden deliler gibi özledim
yaşanan her şeyin hatrına, en azından kendine saygısızlık etmemek için, ne yaparsa, nasıl giderse gitsin sadece "güle güle" demek gerekir ona. uzun uzun cümlelerden ziyade, içinde kopan fırtınalara inat bir dinginlikle teşekkür ederim diyebilmeli insan. birlikte büyüdüğün, el ele yürüdüğün güzel anlar kalsın sevgiliden geriye ve hep anımsanan sevgiyle dolu anlar olsun. tüm kötülükler, acılar, travmalar silinsin ardından. ancak o zaman huzurlu olabilir insan, unutabilir.
ardından bakakalırken de bir şarkı dökülür dudaklarından, gözyaşlarınla beraber...
bazen daha fazladır her şey,
bir eşikten atlar insan.
yüzüne bakmak istemez yaşamın,
o kadar azalmıştır anlam!
o zaman hemen git, radyoyu aç, bir şarkı tut
ya da bir kitap oku mutlaka, iyi geliyor.
ya da balkona çık, bağır bağırabildiğin kadar,
zehir dışarı akmadan yürek yıkanmıyor...
ama fazla da üzülme, hayat bitiyor bir gün;
ayrılıktan kaçılmıyor!
hem çok zor, hem de çok kısa bir macera ömür,
ömür imtihanla geçiyor...
ben bu yüzden hiç kimseden gidemem, gitmem
unutamam acı tatlı ne varsa hazinemdir.
acının insana kattığı değeri bilirim, küsemem
acıdan geçmeyen şarkılar biraz eksiktir.
bir şiirden, bir sözden, bir melodiden, bir filmden
geçirip güzelleştirmeden can dayanmıyor.
yıldızların o ışıklı fırçası azıcık değmeden
bu şahane hüzün tablosu tamamlanmıyor...
