16 yaşındaydık
8-10 kişilik, kemik,o yaşlara göre fenalıta zirve bir kadro...
birinin abisi öldü. arada bizi fırçalardı... 2-3 yaş büyüktü sanırım.
20sinde filinta gibi çocuğu iki bıçak darbesiyle yere serip , hayat hikayesini bitirdiler çocuğun.
taziye evi...
2. gün...
kalabalık daha az, bahçede bir yığın insan üçer beşer küme halinde oturuyor...
ekseri sessizlik...
kurabiye çay faslı o biçim...
kankamızın, kardeşimizin abisi, abimiz-di!
cahillik o biçim, kanını yerde bırakmıycaz hesapta!!!
haliyle herkes üzüntülü ve gergin.... arkadaşa teselli için evdeyiz. sürekli ağlar halde. arada çok darlanıyoruz...
içimizdeki en geveze ve en boş konuşan( şimdi 25 personeli olan şirkette müdür a.k)
eli hep omuzunda arkadaşın, ve hep fısıldar halde, teselli modunda....sonra birden,
çocuğa hitaben ama herkesin duyacağı şekilde,
'' giden gider kardeşim biz yanındayız üzülme!!!''
herkes şok!!!
olum giden öz abisi a.k!!!
büyük biri dese facia olur bu söz!
rahmetlinin akranı kan kardeşi (amcaoğlu) ''bana hitaben ''lan alınlan bu piçi burdan'' sizde siktirin gidinlan''
biz şok!!!
ben zıpladım, biraz kısık sesle,'' abi ayıp oluyor mu böyle bizi eziyon bu denyodan sebep!?''
yağmurcu, sana demedim olum, maviyle kıvırcık kalsın. o götleri getirmeyin daha buraya, o salağa da sonra sorucam ben. (kardeşine daha önce attığı tokattan geveze selime uyuz) tavrı ondan...
gevezeyi sonrasında iyice bir fırçaladı camgöz abi. kardeşiyle de barıştırdı...
geveze selimin entellektüel takılan babası annesiyle ayrılınca semtten koptular, gidiş o gidiş...
cam göz abi çoluk çocuğa karıştı... 2 sene evvel korona da bitik ciğerleri onu yarı yolda bıraktı, mevta!
gevezenin haberini çok çok sonra aldım. müdür olmuş herif, allah selamet versin.
kıvırcıkla mavi halen kankalar.
ekseri dünyaya çalışıyorlar, hiç ölmeyecek gibiler.
ramazan'da mola(!)
abisi ölen barış'la çok sonra façalaştık, bağlantı koptu.
taksicilik yaptığını biliyorum. ve temiz bir hayat yaşadığını... 1 erkek evlat babası olduğunu.
denk gelmedikten sonra aramam. denk düşersek o günlerin hatrı bende baki!
allah selamet versin...
cam göz ve h... abiye rahmetle...
Teselli etmeyen bir teselli cümlesi, gitmek kalana zor gelir. Aslında kalanın serzenişi gideni kaybetmekten değildir. Mesela beni kurşun kalemim terk etse üzülürüm, terkedilme hissi çok kötü bir duygudur...
