bir anayasa tesis edebilirsiniz, yeni bir düzen iddiasında bulunabilirsiniz, ancak insanlar hayatı eski düzen altnda yaşamaya devam ederler. dolayısıyla onlar bazı şeylerin değiştiğini fakat birçok şeyinde değişmediğini bilirler
italyan tarih filozofu. Aydınlanmacılar akla önem verirken kendisi teamüle, alışkanlıklara, tarihe önem veriyor, doğa bilimlerinin verdiği bilginin kısıtlı olduğunu iddia ediyor. Tarihin gidişatını aydınlanmacılar gibi lineer değil, döngüsel görüyor, Toplumların büyüme ve çürüme dönemlerinin olduğu düşüncesinde. Aydınlanmacıların sabit insan doğası fikrine karşı çıkıyor ve zaman geçtikçe, değiştikçe insan doğasının da değiştiğini öne sürüyor. Sampdoria formasıyla 80'li yıllarda ofansif ortasahada italya ligi'nin tozunu attırmışçasına bir isme sahip bu abimizin felsefesinin ana hatları bu şekilde.
"insanlığın düzeni, önce ormanlar, sonra kulübeler, sonra köyler daha sonra şehirler ve en son olarak da akademiler olarak kuruldu. insan önce zorunluluğu duyumsar, sonra yararına olanı arar, daha sonra rahatı ile ilgilenir, sonra kendisini zevkleri ile avutur, daha sonra lüks içinde ahlaksızca gelişir ve son olarak da çıldırır ve özünü yitirir. insanların doğası önce kabadır, sonra şiddetlidir, daha sonra merhametlidir, daha sonra naziktir ve en son olarak da ahlaksızdır. Bunlar, her ulusun doğumu, yükselmesi, ilerlemesi, çökmesi ve düşmesine zaman içinde karşılık gelen sonsuz ideal tarihin ilkelerinden bir bölümünü verirler."
