insanların bazen elinde olsa da olmasa da unutamadıkları,
o anı resimleştirip hafızlarına kaydettikleri anlar vardır.
görüntüde yapılan saçma bir şey olsa bile, ama alt metni oldukça anlam yüklüdür.
hafızanıza kazınmıştır. ve o an hayatınızın bir parçasıdır, ölene kadar.
o an; "unkapanında oturmuş, yol kenarında pilavı kaşıklayıp, ayran içiyorsun."
alt metin: ilişkinin bittiğinden 15 dk sonraydı. her pilav yediğimde aklıma gelir.
ne zaman ağlayan bir erkek görsem içim burkulur. çocukken babamın işsiz kaldığı iki ay içinde günden güne içine kapanıp, kendini odaya kapatıp çaresizlikten ağladığı günler gelir aklıma.
aşti nin soğuk bankına oturmuşum, kulağımda ne çaldığını hatırlamadığım bir müzik saat sabahın 4ü herkes uyuyo, sırt çantam yanımda gözlerim açık, 48 saattir uyumamışım ve yemek yememişim, terk eden sevgiliden son bir umut var mı diye 8 saat yol gidip bir daha tekme yemişim ve tüm bunlar bir olmuş ben 3 saat sonra kalkacak otobüsü bekliyorum, karmaşık karanlık kasvetli düşüncelerle.
hayatımın en karamsar günüydü galiba. bu yüzden hiç sevmem aşti yi.
babamın iki duble rakı içip sonra geceleyin eve gelip anneme içini döktüğü gece gelir bazen aklıma, hüngür hüngür ağlıyordu açtığı bakkal dükkanı iflas etmişti, annemde kafasını okşayıp teselli ediyordu bende onları kapı aralığından izliyordum.
babam kafa adamdı, her yaz ayvalığa giderdik, altınova yolunda bir kasis vardı , babam her seferınde oraya geldıgımızde gaza basar araba uçar gibi olur bizde kardeşimle inanılmaz eğlenirdik , annem her defasında babama dönüp çocuklarla cocuklaşıyorsun der gülerdi.
biz baba daha hızlı daha hızlı dıye bagırır , mıdemızın agzımıza geldıgı adrenalın dolu o andan keyıf alırdık.
Yine her zaman kı gibi altınova yolunda ilerlerken eli kolu dolu orta yaşlarda bir teyzeyi iyilik olsun diye arabaya aldık.
Yolumuza devam ediyorduk ki biz teyzeyi unuttuk, baba daha hızlı daha hızlı naralatıyla adama gazı verdık, babamda gaza bastı ve yıne uctuk , bızım ıcın her zamankı gıbı buyuk adrenalındı ama teyze ıcın korkunc bır deneyım. Taaak dıye kafasını tavana vurup gıkı cıkmadan kalakaldı ,kardesımle ben gulmemek ıcın kendımızı zor tutuyor babam ve annem durumu toparlamaya çalışıyor olay iyice karmaşık bir hal alıyordu.kadının beyın travması gecırmıs gıbı alık alık bakan gozlerını gordukce zor tutuyorduk . sonunda kadından ben şurda ineyim sesi çıktı sonraki akibetini bilmiyorum , düşününce neden bu anı aklıma geldi onuda bilmiyorum .
anaokuluna giderken süt içmeyi sevmediğim için, öğretmenimizin "sütler bitecek" diye haykırmasından sonra korkup kimseye çaktırmadan masanın altına dökmeye çalışırken hademeye yakalanmam. işlediğim ilk suç sanırım ondan unutamıyorum. (bkz: ilk günah kabille babil)
