"şimdi ki aklım olsaydı hayatta yapmazdım" dediğimiz ama yapılan bütün hataların - yanlışların tek teselli edici kısmı tecrübe olması çok garip.
bilmem, belki de bu yaşanan şeyler bizleri daha da olgunlaştırıyordur ve gelecek planlarımızı daha düzenli duruma getirmeye yardımcı oluyordur?
bu sıralar geçmişi düşünüyorum. yaptığım hatalar aklıma geliyor.
kendime kızamıyorum, çünkü o hatalarım olmasaydı, kendimi o hallerde göremezdim. bugün öyle bir hata yaparak ne hale düşebileceğimi biliyorum ve o hatayı tekrarlamamak için elimden gelen çabayı göstermeye niyetliyim.
he şimdi çok mu olgun biriyim? hayır, gelecekte de pişman olacağım şeyler muhakkak olacak.
ama yaşamın kuralı bu galiba. insan pişman olmadan pişemiyor.
geçmişteki hatalarımı düşünüyorum ve biraz utanma, biraz da tebessüm halindeyim.
hata üstüne hataları saymazsak, aslında güzel bir rütbedeyim, çünkü çok güzel demiş adamın biri;
"bugünkü aklım olsaydı, geçmişteki hatalarım olmazdı. geçmişteki hatalarım olmasaydı, bugünkü aklım olmazdı."
ne zaman geçmişten hayıflanacak olsam bu sözü hatırlar, rahatlatırım kendimi.
