birtakım schmerzen. schmerz biliyorsunuz acı demek almanca.
efendim, bir sözlük yazarıyla fikir tartışması yaparken aramızda konuştuğumuz şeylerden hareketle bu yazıyı yazmaya karar verdim. büyük düşünce insanlarının aralarındaki mektuplaşamaların ciddi felsefi tartışmalara zemin olduğu tarihte ilk değildir. biliyorsunuz, marx ve engels'in mektupları falan hep kitap oldu. neyse, çok dağıtmayayım. konuya geçeceğim.
walter benjamin'e göre tarihçinin yapacağı geçmişin pür yansımalarını bugüne getirmek değildir esasen. aslında tarihçi geçmişi tekrar inşa eder. bunun da arkasında birtakım politik tercihler ve konotasyonlar vardır. çünkü alasdair mciyntre'nin de dediği gibi "gelenek" salt geçmişe ait olan ve orada kalmış bir şey değil, o bugünü ve geleceği de inşa eden dinamik, konjonktürel ve tarihsel bir çizgidir. dolayısıyla aslında geçmişi inşa ediş tarzımız bugünü ve geleceği de etkiler. tarih ve toplum'da durum böyledir.
şimdi bunu bireye nakledelim. geçmişiyle sorun yaşayan kişinin bugününü ve geleceğini inşa noktasında geçmişten getirdiği hayaletler (benjaminde hauntoloji'dir o tabir) çerçevesinde menfi referanslar almış olur. eğer geçmişinizde, çocukluğunuzda yaşadığınız bir taciz vakasını, onunla sürekli yaşayıp, onu sürekli tekrar üretip yaşatıp bunu bugünkü prosmicous açılımlarınıza zemin sağlamış olabilirsiniz. bir tercihtir.
ama gerçek şudur, geçmiş unutulmaz. geçmiş bizi biz yapan bir şey. bir toplumun tarihini yok edemeyeceğimiz gibi. geçmişinizle barışamazsanız kendinizle sorun yaşayabilirsiniz. kendi yaşadıklarımızla da barışık olmalıyız. o bugünü ve yarını da etkiler. gelenek denir buna. yani geçmişi reddetmek değil, geçmişle sağlıklı diyalog kurmak bugünün ve geleceğin inşası sürecinin mihenk taşı, nirengi noktasıdır. ani geçmişle negatif bir ilişki kurmak yerine onu kendinizin ve geleceğinizin olumlu inşasınnda işlevsel hale getirebilirsiniz, şairin dediği gibi.
hiç unutmayın
sahi insan nasıl direnir başka
hiç unutmayın.
