insan ne geçmişte yaşar ne de gelecekte. insan hep anı yaşar. ama nedense hayallerinde ya geçmiştedir, ya da gelecekte. yaşayıp yaşayabileceği o bir tek an böylece akıp gider kaygılarla, dertlerle. hepsinden sıyrılıp o anın değerini farkeden bir kişi için geçmiş ve gelecek kaygı biriktiren bir hatıralar ve uzun mesailer gerektiren bir emeller yığını olmaktan kurtulur. yani geçmişi unutmak da, geleceği tasarlamamak da mümkündür.
bazen de işte onu orada öylece bırakıp gitmek hiçbir şeyi hatırlamamak istersin, pişmanlıklarını, üzüntülerini ne kadar bağlı olsan da ne kadar sevsen de yoluna devam etmek zorundasın...
unutmak değildir yapılan üstü örtülür sadece, yoluna devam edersin, etmeye çalışırsın artık. ilk zamanları yoran, yıpratan, hırpalayan çok zor bir dönem olsada dayanılmaya çalışılmalıdır. su akar yatağını bulur, bulacaktır.
