Geçmişle bir derdim yok artık. Hepsi bana bir şey öğretti. Acısıyla, nahoşluğuyla, yeri geldi kan kusturarak, ama genel olarak üzerek, çok şey öğrendim.
Mümkün değildir. Aslında hiçbir şeyi unutmuyoruz. sadece beynimizin kullanmadığımız ya da çok az kullandığımız bir bölümüne saklıyoruz. Bu çocukluğumuzdan kalan tek hatıra olan oyuncağımızı bodrum katta eski ve tozlu bir dolaba kaldırmak gibi bir şey. Bir zaman sonra onu nereye sakladığımızı unutuypruz doğal olarak. Hatırlamak istemediğiniz şeyleri braz kendinizi zorlayarak ve gerçekten isteyerek beyninizin tozlu raflarına saklayabilirsiniz. Ama yıllar sonra bile olsa ufacık bir ayrıntı onu anımsatır size. Ben buradayım der âdeta. Yani her şeyi silip atamazsınız sadece hangi dolaba koyduğunuzu hatırlayamayabilirsiniz.
mümkün mü ? mümkün olmadığını düşündüğümüz için mi silemiyor ,kendimizi provake ediyoruz? yoksa unuturuz dedikten sonra zihnimizin bir oyunuyla geçmişi hatırlayıp kendimize çocuk tesellisi veriyoruz.
geleceğinize etki ediyorsa yapılması gerekendir.
ama kötü yönde ise.
ama şu da var geçmişini bilmeyen geleceğini de bilemez.
bunlar çeşitli diyalektiklerle genisletilebilir.
ama beyaz bir sayfa olmalı insanın bir yanında.
sevgiliniz varsa tarayıcınızda yaptığınız en anlamsız eylemdir. bu işin sonunda sizi büyük kavgalar beklemektedir. aldatılma şüphesi doğurur. yanlıştır.
zor olandır. internet seçeneklerinden göz atma geçmişi'ni silmeye benzemez. ama bunu başarmak kazandırır. geçmişini kaldırp çöpe atarak kazanan çoktur.
herhangi bir günü hayatımızdan çıkardığımızı düşünsek, kimbilir hayatın akışı ne kadar farklı olacak. diyelim ki elimizde çiçeklerden, dikenlerden, demirden, altından yapılmış bir zincir var; ilk halkası o hatırlamaya değer günde yaratılmasaydı bizi hiç bağlamayacaktı oysa ki.
