onun açısından bakınca, bir koltukta oturduğu için aslında ayakta duran başbakandır. çünkü genel olarak taptığı gücün dizlerinin dibinde -yere- oturmayı tercih eder. bu arada bir saygı göstergesi olarak kabul edilen ayağa kalkma eyleminde başlangıç noktası; yani 0 noktası, hareket boyunca alınan yolun uzunluğu bakımından, göz önünde bulundurulması gereken bi kıstastır. yani her olayı kendi içinde değerlendirmekte, doğru bilgiyi elde etme açısından, fayda var.
o gün mutlu değildi demek ki başbakanımız, canımız, ciğerimiz. üstüne kimse gelmesin. mutlu olsa, değil oturmak şpagat, parende ve türevlerini yapardı.
ayrıca tören boyunca bir koruma gibi siyah güneş gözlüğünü çıkarmayan zattır. tahminimce savaş uçaklarımızın gösterisine kadar karada gerçekleşen geçit sırasında uyukladığı belli olmasın diye bu yöntemi uygulamıştır. arada ayhh!! noluo lan diye de, tören konuşmacısının gururla ve sesini yükselterek okuduğu şiirlerden rahatsız olup uyanmıştır.
kanıksanan durum. o değil de benim bilmek istediğim o anki iç sesi. ne diyor acaba? ayrıca oruç tuttuğunu da düşünmüyorum. bildiğim kadarıyla bazı hastalıkları var. tutsa bile bu bir gerekçe değildir.
(bkz: başbakan)
30 ağustos 2009 zafer bayramı'nda ankara atatürk kültür merkezi tören alanında genelkurmay başkanı, cumhurbaşkanı, ve diğer protokol davetlilerinin ayakta izlediği geçit resmini başbakanımızın oturarak izlemesi, bir vatandaş olarak dikkatimi çekmiştir, oruç mu çarptı? yoksa bu güçlü ordunun karşısında açılım planları mı suya düştü? o mevki yan gelip yatma yeri değil sayın başbakan güneş gözlüğünüz güzelmiş.
