2 ay sonra ilk defa 12 gibi geç bir saatte uyanmanın mutluluğu yaşıyorum. şimdi keyifle patates soyup, çayımı demleyip yalnız başıma kahvaltı keyfimi yapıcam.
insanın kendisine yapabileceği büyük kötülüklerden biri. güneşin doğmasına yakın uyanmak gibisi yok. deneyin, alışın, rutininiz haline gelecektir zira sabahın o ilk kısmının güzelliği bir başkadır, sabahın ilk iki saatinin günün en kıymetli zaman dilimi olduğunu düşünüyorum.
yoğun iş temposunun ardından tatil günlerinde hem geç uyanmayı istiyorum hem de istemiyorum. ama artık vücut alışmış erkenden kalkıp tatlı tatlı kavaltı yapacağım saatin gelmesini bekliyorum.
