roma'daki papalar ve şarlman'ın mirasçıları ve sonra gelenlerin Hristiyanlık dünyasının önderi olduklarını öne sürdükleri iç çekişmedir fakat bu mücadele tüm hristiyanlar üzerinde değil sadece latin hristiyanlık üzerinde bir hakimiyet mücadelesinde öteye geçememiştir.
avrupa'da iç mücadelenin ilk döneminde, çoğu alman bazı italyan piskoposlar tarafından desteklenerek daha yerel bir niteliğe sahip olan diğer egemenlikleri kendi denetimi altında tutmaya çalıştı. ancak Fransa, ingiltere, ispanya, iskoçya, iskandinavya, macaristan, polonya krallıkları imparatorluktan bağımsız olarak kendi yollarını izlemiştir.
papalık mücadelesi, 11. yüzyılın ikinci yarısında (1059) avrupa'nın iç tarihinde yeni bir gelişmeye yön vermeye başladı ki bunun sebebi; klisenin reform programı çerçevesinde imparatorluk elindeki almanya ve italya piskoposluklarını atama yetkisini almasaydı.
12. yüzyılda ingiltere kralı richard ile fransa kralı philippe-auguste arasında mücadele başladı ve her biri diğerinin vassallarını kışkırttı. richard'dan sonra müstebit topraksız jean zamanında isyan eden ingiliz senyörleri onu büyük fermanı, magne carte, vermeye mecbur ettiler.
