Erdem beyazıtın bir sözü geldi aklıma diyor ki :'Hep yarınları bekledi bu insanlar, geldiğini hiçbir zaman farketmediler.'Bu sözün üstünde binlerce anlam vardı.sonra düşündüm şair çok haklıydı biz hep bekleyerek kaybettik.Geç kalmıştık bazı şeylere ama zaman ,ölüm ve yaşam beklemiyor bizim en büyük hatamız neydi? Yanlış durakta yanlış bir şeyleri mi bekliyorduk yoksa Olmcak şeyler için mi ümit ediyorduk? Belki sevmek en büyük hatadır aşık olmak ise en büyük çılgınlık! Modern dünya kötülüklerle bezenmişken güzel ve masum duygular hiçe sayılmakta iyi olmak bu zamana göre en büyük intihar şekli.Güzek düşünmek,sevmek , dürüst ve adil olmak seni bu hayattan soyutlaşmana insanlardan soğumana kendi dünyanın mağarasında imparatorluk kurmanı sağlar hangisi yapılmalı gerçeklerin farkına varıp mutsuz olmak mı yoksa gerçekleri bildiğin halde aman boşver deyip polyanna mı olunmalı ?
