"...Hayır, diyordu bir dağ köylüsü
Hiç bir şey için geç değil
Ve geç değil bir şey için hiç bir şey
Bir şey vardı öyleyse, bir şey
Beni çeken
Gecenin dağdağasından uzağa
Kocaman çayırlara çeken bir şey
Gümrah ırmaklara
Sonra sıcağa sonra acıya
Sonra yaralarıma merhem olmaya kapıma dayanan
Bir şey..." **
oğuz atay' ın kulağına birileri fısıldasaydı bu sözü bugün belki de tutunacaktı hayatın biryerine. bizi onsuz koyup da gitmeyecekti bu ruhsuz romanların kucağına.
