caresizlikten ileri gelen durumdur. insana garip bir rahatlik verir bu durum. zaten hicbir caba gostermemissindir ve sinavda yapacagin her soru senin icin ekstradir.
finallere girip çıka laşka olmş öğrencinin ruh halidir. ne yazıkki artık okulun 7 yıl olduğu kesindir ve evdekilere durumu azda olsa çınlatmış ve evden beklediği tepki elmeyince dahada rahatlamıştır. bu rahatlık sonuçunda hergün pikniğe gider gibi sadece okuldaki arkadaşlarının stresini görmek için okula giden öğrenci tipidir.
öğretmen est nin öss ye girişidir. çıkışta da eli cebinde, yüzünde de bir sırıtış. ailesi etrafımı aldı, "nasıldı??? bitirip de öyle çıksaydın bari.". "basitti be yav, ama karnım aç ne yiyeceğiz ondan haber verin." der. yan tarafta yasin okuyan teyzeler kendi aralarında "hımm basitmiş bak, bizimki ne yaptı acaba?" diye konuşurlar.
2 yıllığa yatay geçiş yapmayı planlayan bünyenin sırf atraksiyon olsun diye ÖSS'ye girmesidir. Muhtemelen sınavdan ilk çıkar. Çıkışta okuyan teyzeler ve sigara tüttüren amcaların "sorular kolaymı, nasıldı sınav" vb. sorularına çok basit yhaw. çocuk işi derler ki. ÖSS'ye çalışmış olanların sırtlarındaki yükü tek cümleyle iki katına çıkartır.
üniversite hayatım boyunca (çok değil 2 yıl boyunca sadece) girdiğim sınavlar hep bu havadaydı. siktiğimin okulu, hiç bir zor yanı yoktu. her neyse bir de bu yıl öylesine ygs'ye girdim işte, çıkışta kadıköy'e gittim sayın menteş'in imza gününe. düşündüm de harbiden gezmeye gider gibi girmişim lan ygs'ye.
hayatina her zaman başkaları kara verecektir. kendi fikri yoktur, çevreden ve arkadaşlarından edindiği bilgiler doğrultusunda hareket eder. düşünmeyi bilmez.
Aslinda cok iyi yapacagini bilen kisi de olabilir. Hani artik calisilacak bir sey kalmadigini bilir, bir an once sinav olsun da bitsin moduna girilir ya, oyle iste.
