genelde yalan söylemeyi pek beceremeyiz, en azından uzun soluklu yalanlar silsilesini yönetme şansımız yoktur. çünkü biz o kadar uzun konuşuyoruz ki, çoğu zaman konuşmanın başında ne dediğimizi kendimiz bile unutuyoruz. nasıl uzun soluklu yalanlar silsilesi yönetelim di mi ama ?
sonra, biraz boş boğaz tiplerizdir, hatta patavatsız bile denebilir bizim için. düşünmeden konuşma konusunda da üstümüze yoktur. aklımıza geleni anında söyleriz, "ulan bu laf nereye gider? , beni yanlış anlar mı?" filan pek beceremeyiz.
son olarak, rahmetli anneannem'in bana on yaşlarımda olduğum dönemde dediği gibi, "dilim seni dilim dilim dileyim, başıma ne geldiyse senden bileyim."
Ben valla beni zirveye çağırırsanız ayvayi yersiniz. Açılışı ben yaparıyorum millete söz hakkı vermiyorum. Napayım bende böyleyim. Beni bırakın siz devam edin.*
