neden bu kadar zor olduğunu anlamak istediğim vakit, psikolojik takıntıların yarattığı pürüzlere şahit olduğum husustur.
yani hakikat, bizim tercihlerimizin üstünde, herkese eşit mesafede ve herkese etki edecek bir mahiyette olduğu halde, hakikati kabullenmemek, gerçekliğe gözleri kapamak, dolayısı ile diğer insanların yaşamlarını da menfi yönde etkilemek, psikolojik bir vakıadır. tedavi edilmesi gereken bir husustur. gerçeklerin yakıcılığı, bireylerin hatalarından kaynaklanır. hata yapmak kadar da doğal bir durum yoktur. şayet bir hata yapılmışsa, istemsiz gelişmiş bir sürecin parçası olunmuşsa ve hakikatle uyuşmaz bir konuma düşülmüşse, fren sistemlerini devreye sokmak gerekir. durup da düşünmek gerekir. hakikate doğru dümen kırmak gerekir. bir insanın hatasını kabullenip, hakikate doğru, zorlu ve erdemli bir şekilde dönüş yapması kadar kıymetli bir hadise var mıdır?
hal böyle iken, gurur denilen mikroba bulaşmış, inat denilen bir düşmanı koynuna almış bedbahtlar da yığınla vardır.
tedavi şart... tedaviye ikna edilmeleri, şayet ikna olmuyorlarsa etkisiz hale getirilmeleri şart!!!
hiç kimse için değilse bile, kundaktaki melekler için...
genelde aşk ve gönül işleri eksenli ele alınan durum.
ama hayat aşktan ve birilerini sevmekten ibaret değil ki.
gerçekler.... çoğu zaman acı olmak zorundalar.
birden fazla acıyla yaşıyorum, birden fazla sır. böyle nasıl yaşanacak ki?
nasıl yaşıyorlar ben de şaşıyorum ve yaşasınlar istiyorum, herkes için.
en zor olanıdır belkide, hep zamanla olur diye bilinir, zamanla herşeye alışılır herşey kabullenilir. yalandır koca bir yalan. bilemez insan ne zaman gerçeği kabullenmesi gerektiğini.
işe yaramazın teki olduğunu, beceriksiz olduğunu, yeteneksiz olduğunu, aptal olduğunu, tipsiz olduğunu, 5 para etmez olduğunu gerçekçi olup kabullenmektir. kendini kandırmamaktır. asıl acı gerçek budur.
Zor oluyor. Çok şeyi alıp götürüyor.
Hayaller tepe taklak, eskileri çöpe atıp yerine yeni hayaller kurmaya başlama zamanı geldiğini kabullenmek zor.
kızıyorsun, en çok da kendine kızıyorsun.
aslında, pes etmek ile farklı olan bir şeydir. kabullenmek, bakış açınızı değiştirmenin zamanı geldiğini anlamaktır belki de. hani mücadele etmekten yorulmak değil de, var olan mücadele gücünüzü farklı bir duruma kullanmaktır. o olayı, o konuyu, hayatımda ki bunu, kabullendim, o orada dursun, ama oraya bir daha bakmayacağım, gücümü ora için kullanmayacağım demektir. kilit vurmaktır bir nevi.
